پاسخ عملکرد و اجزای عملکرد گندم به باقیمانده ورمی کمپوست و کود شیمیایی در خاک

به منظور بررسی اثر باقیمانده ورمی کمپوست و کود شیمیایی بر عملکرد، اجزای عملکرد و صفات کیفی گندم رقم بهار، آزمایشی به صورت طرح بلوکهای کامل تصادفی با ۱۱ تیمار و چهار تکرار در دانشگاه مراغه در سال ۱۴۰۰ اجرا شد. تیمارها شامل ۱- مصرف ۵۰ درصد NPK، ۲- ۵۰ درصد +NPK ۳ تن ورمی کمپوست در هکتار، ۳- ۵۰ درصد +NPK ۵ تن ورمی کمپوست در هکتار، ۴- ۵۰ درصد +NPK ۷ تن ورمی کمپوست در هکتار، ۵- ۱۰۰ درصد NPK، ۶-۳ تن ورمی کمپوست در هکتار، ۷- ۵ تن ورمی کمپوست در هکتار، ۸- ۷ تن ورمی کمپوست در هکتار، ۹- ۳ تن ورمی -کمپوست در هکتار+ (۱۰۰ درصد NPK منهای عناصر غذایی موجود در ۳ تن ورمی کمپوست )، ۱۰- ۵ تن ورمی کمپوست + (۱۰۰ درصد NPK منهای عناصر غذایی موجود در ۵ تن ورمی کمپوست ) و ۱۱- ۷ تن ورمی کمپوست در هکتار+ (۱۰۰ درصد NPK منهای عناصرغذایی موجود در ۷ تن ورمی کمپوست ) بود. نتایج نشان داد بیش ترین تعداد دانه در سنبله در تیمارهای ۱۱ و ۴ و کم ترین میزان آن هم در تیمارهای مصرف ۵۰ درصد NPK و ۳ تن ورمی کمپوست مشاهده شد. بیش ترین وزن هزار دانه با کاربرد ۷ تن ورمی کمپوست ) + ۱۰۰ درصد NPK منهای عناصرغذایی موجود در ۷ تن ورمی کمپوست ) حاصل شد که در مقایسه با تیمارهای ۵۰ و ۱۰۰ درصد NPK به ترتیب ۸۸/۱۵ و ۳۱/۶ درصد افزایش نشان داد. همچنین بالاترین عملکرد بیولوژیک و دانه گندم در تیمار ۱۱ مشاهده شد. در نهایت باقیمانده تیمار ۷ تن ورمی کمپوست بعلاوه ۱۰۰ درصد NPK منهای عناصرغذایی موجود در ۷ تن ورمی کمپوست کمیت دانه گندم را نسبت به سایر تیمارها بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

باقیمانده کود ، تعداد دانه در سنبله ، عملکرد دانه ، کشاورزی پایدار.