ضرورت مناسب سازی معابر شهری برای معلولان در حوزه شهری

نقش محیط در توانبخشی معلولان از همان ابتدای شروع فعالیت های توانبخشی، بر متخصصان امر روشن بود. این مسئله به ویژه در مورد افرادی که در تحرک و جابجایی با مشکل مواجه هستند دارای اهمیت بیشتری می باشد. زیرا این افراد در بالا رفتن از پله ها، عبور از ورودی های کم عرض درب ها، استفاده از حمام و توالت، آشپزخانه معمولی، سرویس رفت و آمد عمومی و عبور از زمین های ناهموار با مشکلات فراوانی مواجه هستند. برقراری عدالت اجتماعی در شهرها به معنی در دسترس پذیر بودن خدمات شهری برای تمامی شهروندان، یکی از ابتدایی ترین مولفه های حقوق شهروندی است. شهر دسترس پذیر که در علوم شهرسازی به آن توجه ویژه ای شده، موضوع بسیار مهمی است که علی رغم انتظار در شهرهای امروزی آن گونه که باید و شاید به آن پرداخته نشده است. عدم مناسب سازی و استانداردسازی شهر برای معلولان یکی از این موارد است که علاوه بر نقض حقوق شهروندی معلولان و جانبازان، بسیاری از فرصت ها ازجمله مشارکت در امور اجتماعی، تحصیل، ازدواج و اشتغال را از این اقشار گرفته است. فضاهای عمومی شهری نقش مهمی در برنامه های توسعه مناطق شهری دارند و در فرآیند برنامه ریزی شهری، هنر برنامه ریزی این است که بتواند تعامل و تعادلی بین گروه های ذی نفع ایجاد کند. با توجه به اهمیت موضوع مناسب سازی فضاهای شهری برای معلولان(جسمی_حرکتی و نابینایان) از یک سو و نیز تعداد قابل توجه شهروندان کم توان جسمی و حرکتی در شهرها از سوی دیگر، از ضرورت کلانشهرها می باشد. معلولان مانند سایر افراد حق دارند که به راحتی در فضاهای شهری به ویژه معابر و پیاده رو ها تردد کنند و در این رابطه با مشکل و مانعی مواجه نباشند. رعایت نکردن قوانین مناسب سازی و رفع موانع معماری در سطح شهر مشکلات عدیده ای برای افراد معلول، جانباز، افراد کم توان، سالمندان و ... ایجادکرده است.

کلیدواژه ها:

واژه کلیدی: مناسب سازی ، معابر شهری ، معلولان شهری