فرهنگ،زیربنای برنامه ریزی برای توسعه پایدار (بررسی موردی پروژه بین المللی منارید)

دراواخر دهه 70 قرن بیستم برای نخستین بار نام توسعه پایدار در گزارش سازمان جهانی حفاظت از منابع طبیعیIUCN)آمد. این سازمان درگزارش خود با نام استراتژی حفظ منابع طبیعی برای نشان دادن همسویی توسعه وحفظ محیط زیست از این واژه استفاده نمود.با این حال توسعه پایدار تنها بر جنبه زیست محیطی تاکید ندارد بلکه به جنبههای انسان شناختی نیز معطوف می شود. ودر مجموع توسعه پایدار برآیند جامعه، اقتصاد و محیط زیست با محوریت رابطه انسان و محیط عینیت می یابد.کاملترین نمود یک جامعه انسانی،فرهنگ آن جامعه است.بنابراین فرهنگ بصورت مستقیم و تاثیر گذار در تعاملات بشر با محیط پیرامون خود ایفای نقش میکند.برای تبیین اهمیت توسعه پایدار در یک فرهنگ ابتدا باید راههای گفتمان صحیح و ارتباط با ان فرهنگ شناسایی شودپروژه بین المللی مناریدMENARID)با هدف شناسایی و رفع خلاء ها و موانع موجود در مدیریت یکپارچه منابعطبیعی از طریق تقویت ظرفیتهای قانونی و سازمانی و نیز ایجاد هماهنگی هر چه بیشتر بین دست اندرکاران ذیربط و ارتقاء و ارائه الگوهای موفق در زمینه مدیریت اراضی، مدیریت زیست بوم ها و مدیریت منابع آب توسط سازمان جنگلها،مراتع و آبخیزداری کشور در حال اجرا می باشد. باعنایت به اهداف پروژه میتوان در یافت که مهمترین مولفه در موفقیت این پروژه ،جامعه استو یا به تعبیری دیگر انسان محور بودن پروژه انکارناپذیر می باشد. در این تحقیق سعی برآن بوده تا ،ضمن بررسی عامل فرهنگ در مدیریت و اجرای برنامه های این طرح،راهکارهایی برای تسهیل در اجرای طرح وبهبود نتایج حاصل از این پروژه ارائه شود. نتایج کلی موید آن است که فرهنگ بعنوان زیربنای برنامه ریزی های منطقه ای برای توسعه پایدار تلقی میشود.به بیان دیگر بومی سازی روش ها در توسعه پایدار امری لازم وغیرقابل انکار می باشد چرا که رفتار جوامع انسانی در برابر یک پدیده جدید(بطور مثال توسعه پایدار)به فرهنگ آن جامعه مربوط می شود.و از آنجا که فرهنگ ها ،حتی در ابعاد قومی نیز متفاوت می باشد،بازخوردها نیز متفاوت خواهد بود

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، برنامه ریزی ، فرهنگ ، مناریدMENARID ،