بررسی رابطه پرخاشگری و پیشرفت تحصیلی در بین دانش آموزان مقطع ابتدایی

نظام آموزشی تاثیر بسزایی درادراک خودکارآمدی افراد دارد. اگر نظام آموزشی به گونه ای برنامه ریزی گردد که براساس یادگیریدرحد تسلط باشد و همه یادگیرندگان فرصت داشته باشند تا به سطح تسلط برسند و کم تر با دیگران مقایسه گردند تاثیرات منفیروی خودکارآمدی دانش آموزان نخواهد داشت. پرخاشگری یکی از مسائل مهم زندگی است و مشکلات برخاسته از آن، یکی ازدلایل مهم ارجاع کودکان و نوجوانان برای دریافت کمک های روان شناختی محسوب می شود.از این اصطلاح برای توصیف بسیاریاز انواع رفتارها از جمله بدخلقی، بحث و مشاجره، زورگویی، تخریب لوازم شخصی نزاع و بی رحمی استفاده می شود. عقیده بر آناست که خشونت و پرخاشگری جسمانی کودک، پیش درآمد رفتارهای ضداجتماعی دیگر است. اگرچه برخی از مولفان تلاش کردهاند پرخاشگری را به انگیزه های فطری و مسائلی مانند آن مربوط کننده پژوهش ها نشان داده اند که نه انگیزه های معطوف بهخشونت و نه کشاننده های ناشی از ناکامی، ریشه پرخاشگری انسان ها هستند. انسانها یکدیگر را مورد حمله قرار میدهند، زیراواکنش های پرخاشگرانه را یاد گرفته و برای انجام آن انتظار پاداش داشته یا این پاداش ها را به دست آورده اند. از طرف دیگر،انسان موجودی است که به مدد رشد مغز و قابلیت های ناشی از آن، قادر به پیش بینی محتمل ترین پیامدهای رفتاری و معنایاییآن است، اما چون پی بردن به این امر که زندگی شخص دیگری را به شکل نامطلوب تحت تاثیر قرار داده بسیار ناگوار است، دریافتهای خود را تحریف می کند و به جای فهم احساس اطرافیان، به توجیه های خود کامرواساز روی می آورد.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، نوجوانان ، مدرسه ، دانش آموزان .