نگرشی بر راهبردهای تدریس موثر در آموزش دروس دوره ابتدایی

در چند دهه اخیر، نگرش جهانیان در مورد فرایندهای یاددهی- یادگیری به طور کامل تغییر کرده است. در پژوهشهای متعددی نشان داده شده است که آموزش دروس دوره ابتدایی ، درسی عملی و آزمایشگاهی است اما در ایران بیشتر از روشهای سنتی استفاده میشود و رویکرد معلم محوری خاصی بر آن حاکم است. فعالیتهای در آموزش این درس در نظام آموزشی کشور جز در موارد اندک، در بیشتر موارد به شیوه سنتی است؛ لذا کودکان ممکن است به هدفهای مورد نظر این درس نائل نشوند. در چنین وضعیتی آموزش درس دوره ابتدایی به شیوه سنتی و حافظه مدار و ۱ سخنرانی هرگز کودکان را برای مواجه ه با مسایل در هم تنیده دنیای امروز و فردا آماده نخواهد کرد. مسلط بودن و استفاده از روش های یادگیری مختلف در حین تدریس نیز می تواند در تعمیق یادگیری دانش آموزان موثر باشد. مثلا اگر روش پرسش و پاسخ با طرح پرسش های هدفمند، منطقی، واضح و روشن مبتنی بر زمینه های علمی شاگردان، واگرا و برانگیزاننده از سوی معلم همراه شود، می تواند به پرورش و تقویت قدرت تفکر، استدلال و اظهار نظر، تفکر انتقادی، خلاقیت، اعتماد به نفس و انگیزه ی مطالعه و تحقیق در دانش آموزان کمک نماید. ذهن کودکان همانند ظرفهای خالی است که در انتظار پر شدن با دانش است. در دنیای کنونی پیشرفت و توسعه هر جامعه را بیش ازهر چیز درگرو تربیت نیروهای انسانی کارآمدی میدانند که بتوانند با اندیشه پویا و خلاق خود امکانات بالقوه موجود در آن جامعه را به امکانات بالفعل و قابلاستفاده تبدیل نمایند . از عوامل مهم در برانگیخته شدن انگیزه و ایجاد رغبت شغلی معلمان این است که معلمان از آسیب های اجتماعی بالایی برخوردار باشند. منزلت اجتماعی معلمان در جامعه ما بسیار پایین است .

کلیدواژه ها:

آموزش ابتدایی ، خلاقیت ، دانش آموزان ، تدریس ، معلم .