معماری پایدار – پایداری معماری در طراحی محلات مسکونی

بدنبال تغییرات و تحولات در بافتهای شهری دوران معاصر و جایگزین شدن بافتهای شهری جدید به جای محیطهای شهری قدیم،نقش و جایگاه محلات شهری از اهمیت ویژه ای برخوردار شده است. روند شکل گیری محله های قدیمی که در طول دوره ای طولانی شکل گرفته بودند،به گونه ای بوده اند که در پاسخگویی به نیازهای فردی و اجتماعی ساکنین از کارایی لازم برخوردار باشند. اما به نظر می رسد امروزه دگرگونی در عوامل مختلف اقتصادی،اجتماعی،زیست محیطی و کالبدی شهر،به طور عام، و در محله های قدیمی به طور خاص، اثرات منفی قابل توجهی بر کارایی آنها درپاسخگویی به نیاز های ساکنین داشته است.در این میان برخی از محله های جدید و انسان ساخت، روبه انحطاط و زوال هستند، و برخی دیگر از تداوم حیات و رونق زندگی برخودارند و به عبارتی پایدار هستند. شواهد نشان می دهد که محله های انسان ساخت جدید با گذشت زمان نسبتا طولانی، با تجربه های گوناگون روبه رو هستند، به تبع مسائل مترتب بر توسعه پایداری و در پاسخگویی به آنها، نظریه هایی از گذشته تا کنون مطرح شده اند.برای مثال،می توان به بلند مرتبه سازی، شهر فشرده، افزایش تراکم و توسعه شهری پایدار اشاره کرد.امابررسی نظریه های فوق،بویژه موخرین آنها،نشان می دهدکه توسعه محله ای پایدارهنوزموردتوجه جدی قرارنگرفته است.محله شهرک مدرس در همدان را می توان مصداق بارزی از محله های انسان ساخت دوران معاصر دانست که با گذشت حدود 4 دهه از احداث آن، قابل بازخوانی باشد. هدف کلی از این تحقیق،تلاشی در جهت ارزیابی و بازخوانی محله مدرس به عنوان یک محله جدید انسان ساخت و شناخت اصول و معیارهای لازم برای پایداری محله است. این شناخت از طریق مطالعات میدانی (پرسشنامه،مصاحبه و برداشت میدانی) صورت گرفته است

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، پایداری معماری ، معماری پایداری ، محله ، مسکونی