جایگاه آموزش مهارت های اجتماعی به کودکان کم توان ذهنی

هدف از پژوهش علمی مروری حاضر حاضر بررسی آموزش مهارت های اجتماعی به کودکان کم توان ذهنی می باشد. یافتههای تحقیق نشان می دهد که کم توانی ذهنی اختلالی است که بر تمامی جنبه های تحولی فرد تاثیر منفی می گذارد. اینافراد علاوه بر داشتن مشکلاتی در جنبه های شناختی، از نظر ویژگی های خاص رفتاری مهارتهای اجتماعی و سازشیافتگی، دچار نارسایی می باشند. کندوکاهای تحقیق فعلی نشانگر آن است که هرچه نارسایی هایهوشی در عقب مانده ذهنی شدیدتر باشد اختلال در نیروهای حیاتی و روانی او نیز شدیتر می باشد. که این امر به صورت یک دایره معیوب محدودیتهایهوشی او را تشدید می سازد. یادگیری کودکان عقب مانده در مقایسه با کودکان عادی هم از نظر کمی و هم از نظر کیفی محدود می باشد. در مسایل ابتدایی و ساده تفاوت کودک عادی و عقب مانده کم است و گاهی نامحسوس است. اما در مسایل دشوار، تفاوت آشکار می شود. همچنین بررسی های ما نشان داد که افزایش رشد اجتماعی کودکان کم توان ذهنی الزامی است. آنان باید در محیط خانه و اجتماع مهار تهای خاصی را بیاموزند. عقیده عموم بر آن است که با توجه به وجود نوعی اختلال مغزی و عدم توانایی ذهنی این کودکان، امکانی برای بالا بردن رشد اجتماعی و سازگاری آنان نمی باشد.

کلیدواژه ها:

کودکان ، کم توان ذهنی ، مهارت های اجتماعی