نقدی بر بررسی های زیبایی شناسی شعر با ذکر شواهدی از اشعار شاعران ایرانی

هدف و مساله این تحقیق این است که آیا ارزیابی های زیبایی شناسانه شعر، خود توانسته اند از آفاتی نظیر غرض-ورزی، تعصب، سوگیری غیرمنصفانه، بدور بوده و از اصولی همچون ساده نویسی روشمندبودن، تبعیت کند؟ لذا، دراین مطالعه، با مرور چند نمونه (۷نمونه) از مقالاتی که از باب زیباییشناسی،۱ اشعار شاعران معاصر و کلاسیک را ارزیابی نموده اند، به دنبال نقد این نوع زیابیی شناسی های شعری هستیم.این مطالعه از نوع مروری است. روش تحقیق به این صورت بود که بعد از تعیین موضوع، کلمات کلیدی آن، دربانک های اطلاعاتی مزبور (magiran.com و sid.ir) وارد شده و جستجو شده و ۷مقاله دانلود گردید. مقالات بسیاری برای دانلود نمایان شدند که از این میان، ۷مقاله که در دهه اخیر در این زمینه نوشته شده اند، به عنواننمونه برای مرور انتخاب شدند. نحوه تحلیل هم براساس مرور منابع مورد مطالعه و استخراج و سپس دسته بندیاطلاعات هرمقاله و پاسخگویی به سوالات (سوالات اطلاعیه راهنما) بوده است.یافته های مروری نشان میدهد که اغلب از غرض ورزی، تعصب، سوگیری غیرمنصفانه بده دور بودند و نیز از اصلساده نویسی برخوردار بودند. لاکن اغلب آنها به اندازه کافی، روشمند نبودند. برای نمونه، با اینکه معیارهای زیبایی-شناختی، از عصری به عصر دیگر دگرگون میشوند و اصولا باید در شعر معاصر و شعر کلاسیک از معیاهای متفاوتیبرای ارزیابی زیباییشناسی یک اثر ادبی استفاده شود، لاکن در چند مورد از مقالات مورد بررسی، از معیارهایزیبایی شناسی شعر کلاسیک، برای بررسی زیباییشناسی اشعار معاصر هم استفاده کرده اند.

کلیدواژه ها:

زیبایی شناسی ، شعر ، شاعران ایرانی ، نقد