تاثیر استفاده از روش تدریس معکوس بر خلاقیت و نوآوری دانش آموزان

هدف از مقاله حاضر، مفهوم سازی آموزش معکوس و روش به کارگیری آن در یک کلاس درس می باشد. روشی که برای جبران کمبودهای روش های سنتی و برای تعامل بیشتر معلم و شاگرد و نیز تعامل شاگردان با یکدیگر توصیه شده، برگزاری کلاس معکوس است. به کارگیری این روش مشخصه های مثبت زیادی را برای معلم و شاگرد به همراه دارد ( ایوسیوا و سولوزونکو"، ۲۰۱۵). هم چنین از آن جا که مدرسان اغلب گزارش می دهند که در مدیریت زمان برای رسیدن به یک تعادل موثر بین روش سخنرانی و راهبردهای یادگیری فعال با مشکل مواجه هستند و از طرف دیگر، کلاس های بزرگ پرجمعیت با فراگیران و استاندارهای متفاوت و محدودیت های زمانی مانع حمایت مدرس از فراگیر می شود، امروزه به کمک فناوری و از طریق رویکرد کلاس درس معکوس می توان این مشکل را مرتفع نمود. ابتدا در مقدمه مشکلات روش سنتی آموزش مورد بررسی قرار می گیرد تا ضرورت آموزش معکوس تبیین شود. سپس به مفهوم سازی آموزش معکوس اشاره می شود. در ادامه با مرور تاریخچه آموزش معکوس، مولفه های آن به تفصیل مورد بحث قرار می گیرند. هم چنین به فواید آموزش معکوس پرداخته می شود و در پایان نیز نتیجه گیری از بحث انجام می گیرد.

کلیدواژه ها:

کلید واژه ها: مفهوم سازی آموزش معکوس ، مولفه های آموزش معکوس ، فواید آموزش معکوس