سینمای ایران درجستجوی "ابژه غایب" ؛ نقد روانکاوانه فیلم سینمایی "به همین سادگی"

این مقاله درصدد صورتبندی تحلیل روانکاوانهای از سینمای ایران در دهه هشتاد شمسی است. فیلمهای شاخص این دوره در فضایی تولید شدهاند که نظرگاه خویش را در بازنمایی زندگی روزمره و اخلاق زیستی طبقه متوسط شهری برساختهاند. ازهمینرو، با انتخاب فیلم سینمایی به همین سادگی (به کارگردانی رضا میرکریمی/ ۱۳۸۶)، به مثابه نمونهای از این صورتبندی گفتمانی، به تحلیل گونهای از بازنمایی زیست روزمره طبقه متوسط شهری پرداخته شده است که در این دهه به شکلی از پروبلماتیک فرهنگ ایرانی مبدل گشتهاند. این فیلم، از درون روایت خویش، اشاراتی دال بر توجه به ابژههای غایبی دارد که در گوشه و کنارهای زندگی روزمره رسوخ کرده اند و از درونشان دلالتهایی شکل گرفته که مسیر امر روزمره را در جهت امر ناخودآگاه سوژه رهنمون کرده است. این مقاله، با تحلیلی روانکاوانه، قصد آن دارد که به تفسیر و تاویلی از ابژههای غایبی بپردازد که زیست روزمره این سوژهها را (که اغلب نیز زن اند)، آن گونه که در این فیلمها بازنمایی شده، برساخت میکند؛ ابژههای غایبی که در برساختن سوژههای خطخورده و ازهمپاشیده نقشی اساسی در زندگی روزمره امروزین بازی میکنند.

کلیدواژه ها:

ابژه غایب ، امر ناخودآگاه ، روانکاوی ، زندگی روزمره ، سینما ، سوژگی