بررسی اثر پیوستگی – لغزش بر منحنی لنگر انحنای مقاطع بتن مسلح

بتن مسلح از دو ماده بتن و فولاد تشکیل شده است. این دو ماده در کنار هم قرار داشته و رفتار یکدیگر را تحت الشعاع قرار می دهند. یکی ازروشهای بیان ویژگی های خمشی غیر خطی یک مقطع بتن مسلح استفاده از منحنی لنگر - انحناء می باشد که به عنوان جایگزین رابطه تنش– کرنش در بسیاری از تحلیل ها به خصوص تحلیل های منطبق بر طراحی بر اساس عملکرد از اهمیت زیادی برخوردار است. یکی از فرضیات ساده کننده در محاسبه منحنی لنگر- انحناء این است که از لغزش بین بتن و میلگرد های بتن، صرف نظر می شود و یا به عبارت دیگر پیوستگی بتن و میلگرد کامل فرض می شود. این در حالی است که فرض پیوستگی کامل بین بتن و میلگرد فرض چندان مناسبینبوده و باعث اختلاف قابل ملاحظه بین پاسخهای تحلیلی و تجربی می شود. در این تحقیق ضمن مقایسه روشهای متداول محاسبه منحنیلنگر – انحناء نشان داده می شود که در حضور اثر لغزش، منحنی لنگر- انحناء با آنچه ناشی از فرض غیرمعقول پیوستگی کامل بدست می آید، تفاوت قابل ملاحظه ای داشته و طبعیتاً با حذف فرض پیوستگی کامل بین بتن و میلگرد انتظار می رود دقت در روند برآورد تحلیلیمنحنی لنگر- انحنای ستونهای بتن مسلح افزایش یابد. با توجه به نتایج بدست آمده مقایسه ای میان روشهای فعلی موجود در آیین نامه هابرای استخراج منحنی لنگر- انحناء و روش بیان شده در این مقاله ارائه شده است تا به کمک آنها بتوان دقت مدل های تحلیلی بیان کننده رابطه لنگر- انحنای مقاطع بتن مسلح را مورد ارزیابی قرار داد

کلیدواژه ها:

منحنی لنگر – انحناء ، پیوستگی کامل ، پیوستگی – لغزش ، مقاطع بتن مسلح