مطالعه تحلیلی تاثیر کاهش یا افزایش عرض دهانه در ارتفاع برپارامترهای موثر بر پاسخ جانبی سازه های بلند بتنی

بر اساس طبقه بندی ارائه شده توسط فضلورخان، بکارگیری قابهای خمشی بتنی تا 20 طبقه توصیه شده است. در این سیستم سازه ای معمولا معیار کنترل رانش در مقایسه با معیار کنترل مقاومت ارجح بوده و حاکم بر طرح است. برای کنترل رانش یکی از راهکارهای مرسوم افزایشابعاد تیرو ستون می باشد تا بدین ترتیب سختی قاب افزایش یابد. اما از منظر معماری یک روش پیشنهادی برای کنترل رانش و سایر نیاز هایلرزه ای درسازه ی بلند استفاده از فرم مخروط ناقص است به شکلی که با افزایش ارتفاع، عرض دهانه قاب کاهش می یابد. البته اجرای طبقات با پسروی کامل در هر طبقه به اندازه یک دهانه از هر طرف نیز توصیه شده که معمولا از جنبه تامین ضوابط منظمی در ارتفاع مشکل ساز می باشد. بر این اساس در این پژوهش ضمن پیشنهاد اجرای فرم مخروط ناقص، مدل های سازه ای قاب خمشی بتنی با درصد کاهش 1/5,3/5% 5% ارتفاع کل سازه ارزیابی شده (مدل پس رونده در ارتفاع) و برای بررسی تاثیر این فرم پیشنهادی، نتایج تحلیل خطی با فرم مخروط پیشرونده و قاب خمشی مرجع ( بدون پیشروی و پسروی) مقایسه شده است. بدین منظور تاثیر درصد پسروندگی بر پارامترهایی همچون نیروی برش پایه، تغییر مکان نبسی طبقات، رانش حداکثر، زمان تناوب، لنگر واژگونی و وزن فولاد مصرفی بررسی گردید. نتایج کلی تحقیق موید تاثیرقابل توجه پسروی به فرم مخروط ناقص بر نیاز لرزه ای قاب ها بوده به قسمی با 5% پسروی در ارتفاع کل، نیروی برش پایه نسبت به حالتنرمال 20 % افت داشته است. از طرفی حداکثر کاهش دریفت طبقه برای این مدل 15 % و وزن بتن مصرفی نیز 22 % کاهش داشته است. همچنین افزایش درصد پس روندگی تاثیر قابل توجهی بر زمان تناوب نداشته اما ضریب اطمینان واژگونی کاهش می یابد که این موضوعمهمترین نقیصه در اجرای پس روندگی است. از طرفی همزمان با افزایش مقدار پس روندگی، نیروی محوری ستون های گوشه کاهش یافته اما روند تغییر لنگر خمشی چندان قابل توجه نمی باشد.

کلیدواژه ها:

درصد پیش روندگی و پس روندگی ، نیاز لرزه ای ، وزن بتن مصرفی ، ضریب اطمینان واژگونی