نقش انگیزش شغلی در پیش بینی رفتارکارآفرینی کارکنان بنیاد شهید و امور ایثارگران با میانجیگری خودکارآمدی

مقدمه: یکی از ضروریات مهم در هر سازمان (اعم از دولتی یا خصوصی) نیل به اکتساب هرچه بیشتر رفتارکارآفرینی است، امری که  افزایش عملکرد سازمان را در پی خواهد داشت. هدف: هدف از پژوهش حاضر، تعیین نقش انگیزش شغلی در پیش بینی رفتارکارآفرینی کارکنان بنیاد شهید و امور ایثارگران با میانجیگری خودکارآمدی بود. مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است و شیوه نمونه گیری به صورت در دسترس بود. جامعه این پژوهش شامل کلیه کارکنان بنیاد شهید و امور ایثارگران شهر مشهد بود که در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ مشغول به کار بوده اند. از بین تمامی افراد شاغل، تعداد ۱۵۰ نفر به عنوان نمونه با بهره گیری از جدول کرجسی و مورگان انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران، مقیاس رفتارکارآفرینی موریسون، و مقیاس انگیزش شغلی کیچنر جمع آوری گردید و در نهایت تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از SPSS نسخه ۲۶ انجام شد. یافته ها: داده های پژوهش حاکی از آن بود که بین انگیزش شغلی و رفتارکارآفرینی (۰/۰۱>r=۰/۵۱ ،P)؛ بین انگیزش شغلی و خودکارآمدی (۰/۰۱>r=۰/۷۹ ،P)؛ بین خودکارآمدی و رفتار کارآفرینی (۰/۰۱>r=۰/۶۸ ،P)  همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین خودکارآمدی در پیش بینی رفتار کارآفرینی از روی انگیزش شغلی (۰/۰۰۱>F=۵۳/۱۱ ،P) نقش میانجی دارد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش که همسو با نتایج پیشین است، نشان داد که می توان با در نظر گرفتن انگیزش شغلی، خودکارآمدی در برنامه های آموزشی سازمان ها، رفتار کارآفرینی را در کارکنان افزایش داد.

کلیدواژه ها:

Entrepreneurial Behavior ، Job Motivation ، Self-Efficacy ، انگیزش شغلی ، خودکارآمدی ، رفتار کارآفرینی