تاثیر رواندرمانی مثبتگرا بر بهزیستی روانشناختی همسران جانباز

اهداف: در دفاع مقدس، کشور متخاصم بمباران و موشک باران شدید شهرها و روستاهای ایران سبب شد تا چند صر هزار نفر از شهروندان ایرانی به اشکال مختلف جانباز شوند. آمار جانبازان ایران بیش از ۵۵۰ هزار نفر تخمین زده شدهاست اما باید به این آمار، خانواده و بخصوص همسران جانبازان که اولین خط مراقبت و محافظت از این اقلیت کوچک اما مهم جامعه را به عهده دارند اضافه کرد زیرا مشکلات جانبازان در زندگی روزمره تاثیر زیادی بر خانواده ها و به خصوص همسران آنها دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رواندرمانی مثبتگرا بر بهزیستی روانشناختی همسران جانباز شهرستان ساری است .ابزار و روش: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. ۱۶ تن از همسران جانبازان بر اساس معیارهای ورود و خروج به مطالعه انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش ۸) نفر) و گروه کنترل ۸) نفر) قرار گرفتند . شرکت کننده ها، مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۹) را در سه نوبت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل کردند یافته ها: نشان داد که آموزش درمان مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر منجر به افزایش امید و بهزیستی روانشناختیشرکت کنندگان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است .نتیجه گیری: بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که آموزش روانشناسی مثبت نگر میتواند یک روش مناسب برای افزایش امید و بهبود بهزیستی روانشناختی باشد.