بررسی و تحلیل آیین های سنتی سیستان و چند مضمون اساطیری آن ها

آیین­ها بخش جدایی­ناپذیر از فرهنگ و گذشته اقوام مختلف ایرانی به ویژه اهالی سرزمین سیستان به شمار می­آیند که با توجه به مذهب، باورها و عقاید قومی و قبیله­ای، به شکلی خاص، نمودار گردیده است. درواقع، مردمان سیستان، با توجه به ویژگی­های اسطوره­شناختی، مردم­شناختی، تاریخی و روان­شناختی که دارند، دارای آیین­هایی هستند که آن ها را نسبت به سایر اقوام دیگر ایرانی متمایز می­کند.آیین­هایی که با توجه به صبغه کهنی که این مردمان دارند، در داستان­های این سرزمین نیز نمایان گردیده­ و زمینه را برای بررسی و تحلیل­های گوناگون ادبی فراهم کرده است. بر همین اساس، در این پژوهش تلاش شده است تا با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و با توجه به امکاناتی که نقد اسطوره­ای در اختیار ما قرار می­دهد، به بررسی و پژوهش در آیین­های موجود در داستان­های حوزه فرهنگی سیستان و تحلیل مضامین آن ها بپردازد. بررسی­ها نشان می­دهد که داستان های سیستانی، حاوی آیین­های مختلفی است که از مهم­ترین آن ها آیین خون خوردن، اوشیدر، ازدواج با خویشان، جادوگری و سوگواری است که بسیاری از آن ها تحت تاثیر فرهنگ باستانی ایرانی و زرتشتی و همچنین آداب و مناسک اقوام کهنی همچون سکاها در داستان­ها ایجاد شده­ و در میان مردمان ناحیه سیستان رواج یافته­­ است.

کلیدواژه ها:

آیین ، اسطوره ، داستان ، سیستان ، نقد اسطوره شناختی