بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی بر اثربخشی مدیران با توجه به متغیر میانجی سرمایه فکری

هدف اصلی این تحقیق بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی بر اثربخشی مدیران با توجه به نقش واسطه ای سرمایه فکری در سازمان امور مالیاتی است. این تحقیق از نظر هدف کاربردی، و از نظر شیوه گردآوری اطلاعات توصیفی و از حیث ارتباط متغیرها از نوع توصیفی- علی به شیوه تحلیل عاملی و الگویابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری این تحقیق شامل ۸۵ نفر از مدیران سازمان امور مالیاتی استان یزد است که به علت کوچک بودن جامعه آماری از شیوه سرشماری استفاده شد. برای جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه استاندارد اثربخشی مدیران )مقیمی و رمضان، ۰۹۳۱(، سرمایه اجتماعی )کندی (۱۹۹۸ ،و سرمایه فکری )گریفین، ۵۹۹۱( استفاده شده است. سرمایه اجتماعی به عنوان متغیر مستقل شامل عوامل اعتماد، مشارکت، توانایی برقراری ارتباط، تنوع معاشرت و بخشش و داوطلبی است و اثربخشی مدیران به عنوان متغیر وابسته و سرمایه فکری با ابعاد "تجربه، تحصیلات، آموزش، خلاقیت و سلامت"  بهعنوان متغیر میانجی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق ،که با استفاده از نرم افزار Amos به دست آمد، حاکی است که سرمایه اجتماعی با افزایش و ارتقای سرمایه فکری در سازمان از یک سو به صورت مستقیم با ضریب مسیر ۴۴/۰ و از سوی دیگر به صورت غیرمستقیم با ضریب مسیر ۶۲/۰ از جمله متغیرهایی است که میتواند اثربخشی مدیران را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، اثربخشی مدیران ، سرمایه فکری