یادگیری سازمانی و عملکرد سازمانی

سازمانهای بزرگ با ساختارهای سنتی توان و انعطاف لازم جهت همسویی با تغییرات محیط پیرامونی بویژه با توجه به مسایلجهانی شدن را ندارند و برای بقای خود ناچارند یا تغییر ساختار دهند یا خود را به ابزارهایی مجهز کنند تا توان مقابله با تغییراتجهانی را به دست آورند. یکی از مهمترین این ابزارها، ایجاد سازمان یادگیرنده و نهادینه کردن یادگیری سازمانی است. بنابراین،سازمانهایی موفقتر هستند که زودتر، سریعتر و بهتر از رقبا یاد بگیرند. درست به همین دلیل است که مفهوم سازمان یادگیرندهو یادگیری سازمانی در سالهای اخیر مطرح شده و رشد فزایندهای داشته است. سازمانها به جای رفتارها و حرکتهای سنتی خودکه در بهترین شکل آن در برگیرنده آموزش نیز میبود، تبدیل به سازمانی شوند که همواره یاد می گیرند، یعنی کوشش خود رادر جهت یادگیری به عنوان یک امتیاز رقابتی به کار میبرند . وجود نظام ارزیابی عملکرد متناسب با ساختار، فرهنگ و جوسازمانی به منظور توسعه و بهبود عملکرد کارکنان، یک ضرورت است، و اثربخشی آن نیز مستلزم به کارگیری قواعدی است.عملکرد سازمانها مبنای توسعه کشورهاست و زمانی مدیریت دانش منجر به بهبود عملکرد سازمانی می شود که سازمانها درزمینه دارایی های دانشی خود پیمایش انجام دهند. شناخت رابطه بین سازمان یادگیرنده و تاثیر آن بر عملکرد سازمانی میتواندتضمین کننده رشد، کارایی و اثربخشی بالاتر بوده و نهایتا رشد اقتصادی کشور را به دنبال داشته باشد. یک سازمان با مدیریتدانش از منابع خود به صورت کاراتر استفاده نموده و در نتیجه نوآورتر بوده و عملکرد بهتری خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، عملکرد سازمانی ، سازمان یادگیرنده ، اثربخشی