تدوین برنامه تلفیقی توانبخشی حسی مبتنی بر ویبروآکوستیک و واقعیت مجازی و اثربخشی آن بر نیمرخ شنیداری کودکان مبتلا به اختلال اتیسم (مطالعه موردی)
محل انتشار: نشریه روان پرستاری، دوره: 11، شماره: 2
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 87
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJPN-11-2_003
تاریخ نمایه سازی: 5 مهر 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: افراد مبتلا به اختلال طیف اتیسم علاوه بر نقص تعاملات اجتماعی، مهارتهای ارتباطی، علایق محدود و رفتارهای کلیشهای، دارای نابهنجاریهای حسی هستند. هدف پژوهش حاضر تدوین برنامه تلفیقی توانبخشی حسی مبتنی بر ویبروآکوستیک و واقعیت مجازی و اثربخشی آن بر نیمرخ پردازش شنیداری کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم بود.
روش کار: پژوهش حاضر، از نوع آزمایشی با طرح ABA و به لحاظ هدف از نوع تحقیق کاربردی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کودکان مبتلا به اختلال اتیسم بود که در نیمه دوم سال ۱۴۰۰ به کلینیک توانبخشی ذهنآرا مراجعه کرده بودند. از بین کل جامعه هدف، پنج کودک به صورت هدفمند و با توجه به ملاکهای ورود به پژوهش، از طریق مصاحبه با والدین، بررسی پرونده درمانی و مشاهده، انتخاب شدند. پس از تایید اعتبار بیرونی برنامه تلفیقی توانبخشی حسی از طریق اجرای مقدماتی مداخله بر روی دو آزمودنی که به صورت تصادفی از میان افراد نمونه انتخاب شده بودند و با در نظر گرفتن نتایج حاصل از این مرحله، سه آزمودنی دیگر وارد پژوهش شدند. هر کودک بعد از چهار جلسه خط پایه، طی ده جلسه، برنامه تلفیقی توانبخشی را دریافت و پس از یک ماه از پایان مداخله، چهار جلسه تحت آزمون پیگیری قرار گرفت. ابزار گردآوری دادهها در این پژوهش پرسشنامه نیمرخ حسی ۲ بود.
یافته ها: نتایج نشان داد طی تحلیل دیداری نمودار دادهها و بر اساس شاخص آمار توصیفی، مداخله مد نظر برای هر پنج آزمودنی اثر بخش بوده است (به ترتیب با PND: ۷۰، ۹۰، ۸۰، ۹۰ ۱۰۰ برای آزمودنیهای شماره ۱، ۲، ۳، ۴ و ۵).
نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش میتوان گفت: برنامه تلفیقی توانبخشی حسی مبتنی بر ویبرواکوستیک و واقعیت مجازی، رویکردی مناسب جهت بهبود پردازش حس شنیداری افراد مبتلا به اختلال اتیسم است و میتوان از این روش به عنوان روش درمانی در مراکز توانبخشی استفاده کرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نرگس امینی شیرازی
دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
سعید رضایی
دانشیار، گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
مریم اساسه
استادیار، گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
محمد پارسا عزیزی
استادیار، گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :