مقایسه اثربخشی ذهن آگاهی و طرح واره درمانی با درمان کارآمدی هیجانی بر رضایت از شفقت و احساس شایستگی در مراقبین بیماران مبتلا به دمانس

مقدمه: مراقبت از بیمار همیشه با علائم منفی همراه نیست، بلکه تجارب و احساسات مثبت مراقبان به دلیل توانایی کمک رسانی به دیگران بعد از ارائه خدمت به دیگران می تواند مراقب را به ادامه مراقبت باوجود پیامدهای منفی اش تشویق کند. بنابراین پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی درمان ذهن آگاهی و طرح واره درمانی با درمان کارآمدی هیجانی بر رضایت از شفقت و احساس شایستگی در مراقبین بیماران مبتلابه دمانس انجام شد. روش کار: پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش مراقبین بیماران مبتلابه دمانس مراجعه کننده به کلینک های مغز و اعصاب شهر اصفهان در تابستان ۱۴۰۱ بودند. تعداد ۴۵ نفر به روش هدفمند انتخاب و از طریق گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند (هر گروه ۱۵ نفر). گروه های آزمایش تحت ۸ جلسه ی ۹۰ دقیقه ای درمان ذهن آگاهی و طرح واره و درمان کارآمدی هیجانی قرار گرفتند و در این مدت گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. داده ها با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی استام و احساس شایستگی ورنویج داسن جمع آوری و با استفاده از تحلیل واریانس اندازه های مکرر در نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که هر دو مداخله موجب افزایش رضایت از شفقت و احساس شایستگی در مراقبین بیماران دمانس گردید و اثرات هر دو درمان در مرحله پیگیری نیز باقی ماند (۰۵/۰>p)؛ اما بین اثربخشی دو روش درمانی در این زمینه تفاوت معنی داری مشاهده نگردید (۰۵/۰کارآمدی هیجانی جهت بهبود رضایت از شفقت و احساس شایستگی مراقبین بیماران دمانس بهره گرفت.