اثربخشی قصه درمانی بر تنظیم هیجان و نشانه های اضطرابی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی قصه درمانی بر تنظیم هیجان و نشانه های اضطرابی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کودکان مبتلا به طیف اتیسم مراجعه کننده به مراکز درمانی اتیسم در محدوده سنی ۹ الی ۱۴ سال در گنبد بود (۴۲نفر) و تعداد ۳۰ کودک مبتلا را به روش هدفمند در دسترس انتخاب کرده  و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. گروه آزمایش تحت پروتکل قصه درمانی مرادیان و همکاران(۱۳۹۳) طی ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای قرار گرفتند در حالی که برای گروه کنترل مداخله ای انجام نشد. پرسشنامه های مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل پرسشنامه تنظیم هیجان (شیلدز و چیکتی، ۱۹۹۵) و پرسشنامه نشانه های اضطرابی (اسپنس، ۱۹۹۹) بودند. داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس چندمتغیری(MANCOVA) تحلیل شدند. یافته ها نشان داد قصه درمانی بر تنظیم هیجان و نشانه های اضطرابی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم اثرگذار است. بر مبنای نتایج پژوهش حاضر می توان دریافت که تنظیم هیجان و نشانه های اضطرابی زیربنای انعطاف پذیری فیزیولوژیکی و هیجانی در افراد مبتلا به اتیسم بوده که او را قادر می سازد تا بتواند سطح بهینه برانیگختگی را داشته باشد. در این وضعیت بهینه فرد می تواند به طور موفقیت آمیزی در فعالیت های اجتماعی شرکت کند و توانایی افزایش تداوم تعاملات اجتماعی، ارتباط موثر و سازش یافتگی با تغییرات محیط اطراف را پیدا کند که پیشنهاد می گردد در برنامه های بازتوانی مورد توجه مشاوران و روانشناسان قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

اتیسم ، تنظیم هیجان ، قصه درمانی ، نشانه های اضطرابی