ارزیابی تاثیر دو روش آموزش مجازی و سنتی بر نمرات درس انگل شناسی دانشجویان علوم آزمایشگاهی در مشهد
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 199
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HMED-14-2_001
تاریخ نمایه سازی: 4 مهر 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: متخصصان آموزش بر این باور هستند که الگوهای یادگیری سنتی نمیتوانند پاسخگوی نیازها و چالشهایی باشند که بشردرآینده با آنها مواجه خواهد شد. تدریس مبتنی بر فیلمهای ویدیویی، به عنوان راهی نوین در یادگیری مهارتهای آموزشی مورد توجه و اقبال قرار گرفته است.روش ها: در این مطالعه که نوعی مطالعه نیمه تجربی در حیطه پژوهش در آموزش می باشد جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان روزانه علوم آزمایشگاهی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد بودند مباحث درس انگل شناسی در ۸ جلسه جداگانه با روش سنتی در گروه شاهد و در فرایند آموزش مجازی برای گروه مورد ارائه گردید. از آزمون تی مستقل برای مقایسه میانگین مجموع نمرات در دو شیوه آموزشی استفاده شد. از آزمون من-ویتنی برای مقایسه نمرات بخشها در دو شیوه آموزشی استفاده شد. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه ۲۸ تجزیه و تحلیل شد. سطح معناداری ۵% در نظر گرفته شد.نتایج: نسبت مرد به زن در دو گروه تفاوت معنادار آماری با یکدیگر نداشت (۶۸۹/۰=p-value ؛ ۱۶۰/۰=χ۲). میانگین نمره مجموع در شیوه حضوری (۳۷/۳±۰۹/۱۵) و شیوه مجازی (۰۰/۳±۲۸/۱۶) تفاوت معنادار آماری با یکدیگر نداشت (۰۹۸/۰=p-value ؛ ۶۷۵/۱=t). نتیجه گیری: در موضوع سودمندی آموزش به کمک رایانه و مولتی مدیا در پیشرفت یادگیری دانشجویان در حیطه شناختی، در بین محققین، تقریبا توافق عمومی وجود دارد. بر اساس یافته های این مطالعه استفاده ترکیبی از روش های مبتنی بر حضور در کلاس و برقراری ارتباط چهره به چهره در برخی جلسات و روش های مجازی مبتنی بر نمایش فیلم در جلسات دیگر می تواند بعنوان یک روش موثر در تدریس دروس علوم پایه پیشنهاد گردد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محسن نجاری
گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی،دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
فاطمه معمری
گروه علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
جمشید جمالی
گروه آمارزیستی، دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
شهاب رضائیان
گروه اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه ایران