بهره گیری از روش شبیه سازی انرژی در راستای ارتقاء آموزش معماری پایدار در ایران

در جهان معاصر مفهوم پایداری بدل به یک پارادایم فراگیر در زمینه­های مختلف دانش بشری شده است. در معماری نیز به واسطه ارتباط چندوجهی با محیط­زیست، فرهنگ، اقتصاد و اجتماع، پایداری یکی از گفتمان­های مهم معاصر این حوزه بوده است. در سال­های اخیر فرآیند اثرپذیری معماری از مباحث پایداری، به گونه ای مهم و اساسی بوده که وارد حوزه آموزش معماری نیز گردیده و سرفصل­های درسی و رویکردهای آموزشی این رشته را دچار تغییراتی کرده است. یکی از مهم­ترین نگرش­ها در فرایند آموزش معماری پایدار در ایران، مبحث انرژی و شبیه­سازی ساختمان­ها می­باشد که باوجود جنبه­های متنوع و پیچیده آن، هنوز الگوی مناسبی در جهت آموزش این بخش ارائه نشده است. از همین رو این پژوهش در نظر دارد تا بر مبنای مطالعات صورت گرفته در زمینه آموزش شبیه­سازی انرژی و بررسی تجربه های جهانی، الگویی کارآمد جهت بهره گیری از شبیه سازی انرژی در راستای ارتقای فرآیند آموزش معماری پایدار در ایران ارائه دهد. روش تحقیق در این پژوهش تحلیلی-توصیفی بوده که با عنایت به پژوهش های صورت گرفته با  نگرشی رو به آینده به دنبال ارائه الگو موردنظر است. یافته های این پژوهش در درجه اول بیانگر دسته بندی از مسائل و موانع آموزش معماری پایدار در ایران و جهان بوده و به دنبال آن پارامترهای موثر در آموزش شبیه سازی انرژی در فرآیند آموزش معماری پایدار استخراج گردیده است. درنهایت این پژوهش با بررسی تجربه بهره­گیری از یک نمونه  ابزار شبیه سازی، الگوی آموزشی خود را مبتنی بر بخش­های مختلف تحقیق، جهت ارتقای جایگاه آموزش معماری پایدار در ایران ارائه می دهد. اصولی که مدل آموزشی این پژوهش بر آن مبتنی است شامل: توجه به آموزش معماری پایدار به مثابه یک پارادایم، آموزش تعاملی، آموزش صحیح نرم افزار، تخصص­گرایی و پیوستگی وجوه مختلف خروجی ها به علت چندوجهی بودن مقوله پایداری است.

کلیدواژه ها:

آموزش معماری ، معماری پایدار ، شبیه سازی انرژی ، فرآیند تعاملی ، بهره وری انرژی