شبیه سازی انسان در پرتو دیدگاه فقهای اسلامی

زمینه و هدف: شبیه ­سازی انسان یکی از موضوعاتی است که موجب ایجاد چالش­ های متعددی از نظر حقوقی و فقهی شده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی شبیه­ سازی انسان از منظر دیدگاه فقهای اسلامی است.مواد و روش ­ها: این تحقیق از نوع نظری و روش آن به­ صورت توصیفی-تحلیلی است و ابزار گردآوری اطلاعات نیز به ­صورت کتاب­خانه ای است.ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانت­داری رعایت شده است.یافته ­ها: با در نظر گرفتن دلایل ارائه­ شده از سوی مخالفان فرآیند شبیه ­سازی انسان، به نظر می­رسد اغلب مواضع مزبور به­واسطه ناآگاهی و پیش­ داوری­ ها و نیز عدم توجه به جنبه فنی موضوع از زاویه مهندسی ژنتیک و پزشکی است.نتیجه­ گیری: با در نظر گرفتن اصل اباحه در چارچوب اصول فقه شیعه، حکم شبیه ­سازی از جهت عناوین اولیه مشمول اباحه است؛ زیرا هیچ دلیلی از منابع اربعه احکام، مبنی­بر حرمت شبیه سازی وجود ندارد و این نظر تقریبا با فتوای اکثر فقهای معاصر یکسان است.

کلیدواژه ها:

همسان سازی ، مهندسی ژنتیک ، اصل اباحه ، قاعده لاضرر