الگوی راهبردی توسعه قابلیت طراحی و توسعه محصول مشترک در صنعت هوافضای وزارت دفاع

امروزه صنایع هوافضای کشور با توجه به پیچیدگی محصول و کمبود منابع و همچنین جهت پاسخگویی به نیاز متنوع، کم تعداد و با کمترین هزینه و زمان نیروهای مسلح، نیازمند تشریک مساعی با یکدیگر هستند. ولیکن افزایش سطح عملکرد شراکت نیازمند قابلیت های مختلف است. بنابراین می توان گفت چگونگی توسعه قابلیت طراحی و توسعه محصول مشترک جهت ارتقا عملکرد شراکت یک مسئله در صنعت هوافضاست. این پژوهش از لحاظ هدف، بنیادی و از نظر روش ترکیبی و ماهیت در گام اول اکتشافی و در گام دوم پیمایشی است. در گام اول داده های مورد نیاز با مصاحبه از ۱۵ خبره صنعت هوافضا و روش نظریه پردازی داده بنیاد به دست آمده است و در گام دوم برای اثبات الگو با استفاده از ۱۷۰ پرسشنامه از الگو سازی معادلات ساختاری استفاده شده است. الگوی نهایی شامل مقوله علی (تغییرات صحنه نبرد، پیچیدگی محصولات هوافضایی، کمبود منابع و پنجره مشترک دانش فنی)، مقوله محیطی (حمایت های دولتی، محیط رقابتی، قوانین و مقررات کسب و کار)، مقوله واسطه ای (حمایت مدیریت ارشد، سبک رهبری، میانجی ها، مدیران پروژه مشترک و عوامل فرهنگی)، مقوله راهبردی (اصلاح ساختار، اصلاح فرایندهای همکاری، اصلاح نظام یادگیری، توسعه فناوری اطلاعات، توسعه مدیریت دانش، ارتقا ظرفیت جذب شرکا، توسعه ساختار حکمرانی و حل اختلاف، آموزش و توانمندسازی کارکنان، اصلاح قواعد و مقررات شراکت، سازماندهی جلسات منظم بین شرکا و اشتراک گذاری منابع و دانش فنی) و مقوله پیامد (ارتقای توان دفاعی، نوآوری مستمر در محصول، ارتقای سطح دانش ملی و کاهش زمان و هزینه دستیابی) است.

کلیدواژه ها:

قابلیت ، تشریک مساعی ، طراحی و توسعه محصول مشترک ، نظریه داده بنیاد