پپتیدهای زیست فعال یک استراتژی درمانی جدید علیه سلول های سرطانی

پپتیدهای زیست فعال به دلیل توانایی در هدف قرار دادن انتخابی مسیرهای مولکولی خاص بیماری، به عنوان عوامل درمانی موردتوجه قرار گرفته اند. پپتیدهای ضد سرطان دسته ای از پپتیدهای فعال زیستی هستند که با تنظیم مسیرهای سیگنالینگ سلولی و القای آپوپتوز در سلول های سرطانی، نویدبخش درمان سرطان ها هستند. یک استراتژی درمانی جدید علیه سلول های سرطانی استفاده از پپتیدهای ضد سرطانی (ACPs) است. خواص فیزیکوشیمیایی، ترکیب اسیدآمینه و افزودن گروه های شیمیایی به توالی ACP، بر روی ساختار، بار و جهت گیری ساختار ثانویه اثر گذاشته و منجر به تغییر در ویژگی هدف گیری و تعامل ACP با سلول و همچنین قابلیت نفوذ پپتید می شود. ثبات و کارایی ACP ها، هم از پپتیدهای طبیعی و هم از پپتیدهای اصلاح شده با جایگزینی باقیمانده های اسیدآمینه خنثی یا آنیونی با باقی مانده های اسیدآمینه کاتیونی یا با افزودن یک گروه شیمیایی ایجاد شده اند. پپتیدهای اصلاح شده منجر به افزایش اثربخشی درمان سرطان می شوند. با توجه به این اثربخشی، اخیرا ACP ها برای تولید داروها و واکسن ها موردتوجه قرار گرفته و در مراحل مختلف آزمایش های بالینی مورد ارزیابی قرار گرفته اند. این پپتیدها مولکول های کوچک و طبیعی هستند که می توانند از منابع مختلفی مانند پروتئین ها، گیاهان و محصولات حیوانی به دست آیند. تحقیقات بیشتری برای درک کامل مکانیسم اثر پپتیدهای فعال زیستی و پتانسیل آن ها به عنوان درمان های ضد سرطان مورد نیاز است، این مولکول های کوچک نویدبخش توسعه درمان های جدید و موثر سرطان هستند. در این بررسی، پپتیدهای فعال زیستی را به عنوان عوامل ضد سرطان با تمرکز بر مکانیسم های زیربنایی فعالیت ضد سرطانی آن ها مورد بحث قرار می دهیم و اهمیت ساختار و توالی پپتید را در تعیین فعالیت بیولوژیکی آن ها و پیشرفت و چالش های اخیر در توسعه پپتیدهای فعال زیستی را به عنوان درمان های ضد سرطان بیان می کنیم.

کلیدواژه ها:

پپتید ضد سرطان ، پپتید ضد میکروبی ، آپوپتوز ، اسیدهای آمینه.