تاثیر مولفه های تداوم هویت در معماری بناهای طراحی شده معاصر با توجه به اصول معماری پایدار ایرانی

انسان همواره در تکاپوی رسیدن به گوهر وجودی خود بوده است. این گوهر وجودی رسیدن به همان کیستی و چیستی هر انسان از ابتدای خلقت تا امروز است؛ که در هنر و معماری نمود پیدا کرده است. تفاوت نگاه انسان به جهان، دگرگونی هویت و در پی آن فرهنگ را در بر داشته است . در دنیای کنونی معماری در پس دستاوردهای نیک و بد دوران مدرن، در ساختاری متکثر و به سرعت درحال تغییر شکل، شمایل گذشته خویش را به کلی دگرگون شده به مخاطب بازنمایی می کند. به گونه ای که نشانه هایی که در گذشته معرف حوزه های جغرافیایی- فرهنگی مولد یک اثر معماری بودند، جای خود را به نشانه هایی می دهند که بیشتر معرف سازمان های فلسفی، علمی و تکنولوژیکی هستند که ممکن است در هر گوشه ای از دنیا خلق شده باشند و به مدد امکانات عصر ارتباطات در هر گوشه دیگری به مصرف برسند. عمر مفید ساختمان و ابنیه به خصوص در بدنه اجتماع گویای این واقعیت تلخ است که توسعه لجام گسیخته، محیط ساخته شده را بدل به کالایی بی معنی و غیر قابل فهم کرده است به نحوی که تنها ارزش کالایی و سودآوری داشته وکسی دلیلی برای کوشیدن در حفظ و نگهداری آن نمی یابد. در چنین شرایطی صحبت کردن از مبحث پایداری و پرداختن به این معقوله در آثار معماری معاصر بسیار مهم به نظر می آید . اینکه چگونه می توان نحوه شناخت اثر توسط مخاطب را تحلیل نمود و اینکه چه عواملی در این شناخت موثرند، همه مسائلی هستند که در قالب مسئله هویت به آنها پرداخته می شود. تحقیق حاضر از نوع کاربردی میباشد. روش انجام پژوهش توصیفی _تحلیلی است و روش جمع آوری داده ها اسنادی و میدانی بوده و ابزار جمع آوری پرسشنامه ،مصاحبه ،مشاهده میباشد. تبیین اهمیت مسئله هویت در تحقق پایداری همچنین ارائه تعریف دقیق ازمولفه های تداوم هویت در معماری و ارزیابی این موارد از اهداف این پژوهش هستند .