تاثیر معماری بر سلامت ساکنین در ساختمان با تکیه بر دانش معماری، ایده ای برای معماری درمانی

فضای معماری درمانی مقوله ای اساسی در بحث طراحی معماری روز است. مشکل اساسی که انسان ها در دوران مدرن کنونی با ان برخورد نموده اند انواع بیماری های روانی و استرس زایی است که وجودیت انسانی را مورد حمله قرار داده است. براین اساس فضای معماری باید علاوه بر جلوگیری از تقویت عناصر استرس زاد باعث از بین رفتن آن نیز گردد. آرامش در طراحی فضای معماری از با اهمیت ترین موارد است که طراحان باید در بحث طراحی خود آن را به خدمت بگیرند. این مقاله با هدف تبیین ارتباط کیفیت معماری محیط و سلامت روانی کاربران آن نگاشته شده است. با تمام دستاوردهای علمی بشر امروزین، هنوز عوامل زیادی هستند که سلامت انسان ها، خصوصا سلامت روانی آنان را تهدید می کنند. به همین دلیل موضوع سلامت روانی یکی از دغدغه های انسان معاصر است. محیط کالبدی که توسط خود انسان ساخته شده است، می تواند یکی از همان عوامل تهدید کننده برای انسان باشد. در این مقاله ضمن تحلیل رابطه معماری محیط و سلامت روان در عرصه روانشناسی محیط، به تدوین معیارهایی جهت سنجش کیفیت معماری محیط کالبدی پرداخته شده است و با تعیین ویژگی های اصلی و موثر کیفیت معماری، پرسشنامه محقق ساخته سنجش رضایت از معماری محیط تدوین شده است. در نتیجه پرسشنامه، معیارهای کیفی به معیار کمی نمره تبدیل شده و با روش تحلیل همبستگی، مدلی بدست آمده که از طریق مقایسه آن با نمرات پرسشنامه های استاندارد جهانی، از جمله پرسشنامه سنجش سلامت عمومی، رابطه معنادارکیفیت معماری محیط و سلامت عمومی انسان اثبات می گردد. با وجود این رابطه می توان نتیجه گرفت که از طریق ارتقای کیفیت معماری محیط، می توان سلامت عمومی، خصوصا سلامت روانی مخاطبین آن را ارتقا بخشید. حاصل این مقاله طرح معماری درمانی بعنوان ایده ای نو است، که در دانش هایی نظیر روان شناسی، روان درمانی، بهداشت محیط و پزشکی، پژوهش و مطالعات آیندگان را می طلبد .

کلیدواژه ها:

سلامت ، معماری ، روانشناسی محیطی ، معماری درمانی