بررسی روشهای خوشه بندی در شبکه های حسگر بیسیم جهت افزایش طول عمر و بهینه سازی مصرف انرژی در این شبکه ها

پیشرفت های مستمر در حوزه مخابرات و ارتباطات راه دور به شرکت ها اجازه داده تا حسگرهایی با توان مصرفی کم، اندازه کوچک و قیمت مناسب برای کاربری های مختلف طراحی کنند. این حسگرهای کوچک که توانایی انجام کارهای مختلفی همچون دریافت اطلاعات محیطی، پردازش و ارسال اطلاعات را دارند، باعث شکل گیری معماری جدیدی به نام شبکه حسگر بی سیم (WSN) شده اند. یکی از روش های کسب اطلاعات محیطی که تحقیقات زیادی را به خود معطوف کرده شبکه های حسگر بی سیم (WSN) می باشد. با وجود پیشرفت های صورت گرفته در این نوع شبکه ها گره های حسگری به تعداد زیاد و اندازه های کوچک، هنوز هم جهت تامین انرژی خود به باتری های با توان کم متکی هستند. همینطور معمولا به دلیل استفاده از این نوع شبکه ها در محیط های خشن و غیر قابل دسترس، امکان شارژ مجدد یا تعویض گره های حسگر وجود ندارد. بنابراین یکی از مهم ترین مسائل در شبکه های حسگر بی سیم، مسئله مدیریت بهینه انرژی می باشد. از آن جایی که شبکه های حسگر بیسیم به شدت به طول عمر شبکه و پوشش شبکه ای آن وابسته است، پروتکل های ارائه شده در این نوع شبکه ها، می بایست افزایش طول عمر شبکه را مورد توجه قرار دهند. در این مقاله چندین روش خوشه بندی که منجر به افزایش طول عمر شبکه های حسگر بیسیم میگردد مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

شبکه بیسیم حسگر ، طول عمر شبکه ، مصرف انرژی ، خوشه بندی