نقش بازی ها و سرگرمی ها در فرآیند آموزش و پرورش

ایجاد موقعیت های یادگیری تعاملی، روش های مطلوب آموزش و پرورش به شمار می آید. پژوهشگران و دانشمندان در حوزه ی آموزش و پرورش، ارزش های والای «تعاملی بودن محیط های آموزشی» را پیوسته مطرح و بر آن تاکید کرده اند. این محیط ها شامل موقعیت هایی هستند که در آن ها دانش آموزان به جای اینکه گیرندگان غیرفعال اطلاعات از منابع آموزشی باشند، خود به طور مستقیم در فرایند یادگیری شرکت فعالانه دارند. یکی از موقعیت های تعاملی بین شاگرد و معلم، «بازی های آموزشی» است که در بطن خود، دارای هدف آموزشی است؛ یعنی انتقال نکته ای خاص، برجسته کردن قابلیت های ویژه با تعمیق مهارت ها. بازی های آموزشی می توانند به عنوان رسانه ای مفید و کارآمد در سطوح رسمی و غیررسمی مورد استفاده ی معلمان قرار گیرند. هدف غایی این بازی ها فقط تفنن یا پرکردن اوقات فراغت نیست، بلکه چنین بازی هایی، در ضمن ایجاد لحظاتی لذت بخش و فرح انگیز برای مخاطبان، با فراهم ساختن تجربه هایی نزدیک به تجربه های دست اول، یادگیری سریع تر و پایدارتر را سبب می شوند .

کلیدواژه ها:

بازی ، یادگیری ، اوقات فراغت ، تجربه ، دانش آموزان ، اطلاعات ، محیط های آموزشی