تحلیل روابط بینامتنی ملفوظات شبه قاره و مجالس(مطالعه موردی مجالس سبعه و فوایدالفواد)

در قرن هفتم و هشتم هجری قمری آثار فراوانی در شبه قاره( هند و پاکستان ) با نام «ملفوظات» در حوزه ادبیات عرفانی نگارش یافت. وجود برخی اشتراکات میان این متون و مجالس این سوال را به ذهن متبادر می کند که آیا ملفوظات به تقلید یا تحت تاثیر مجالس نگارش یافته اند یا آثاری متفاوت هستند؟ مجالس سبعه (۶۲۹-۶۲۱ یا ۶۴۲-۶۳۷.ق) اثر مولوی و فوایدالفواد( ۷۲۲-۷۰۳.ق) اثر خواجه نظام الدین اولیا نمونه های شناخته شده ای از مجالس و ملفوظات هستند که در این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی آنها و ویژگی های مشابه و متمایز هر یک می پردازیم. این مقایسه با توجه به نظریه بینامتنیت انجام می شود.فوایدالفواد از منظر پیرامتنیت تنها در نحوه تقسیم بندی نشست ها و نداشتن عناوین داخلی با مجالس سبعه مشترک است. از لحاظ سرمتنیت تعلق دو اثر به گونه ادبی خاص باعث وجود برخی ویژگی های ساختاری و محتوایی مشترک در دو متن گردیده است. از حیث ارتباط بیش متنی با توجه به وجود اسناد تاریخی، برگرفتگی غیر مستقیم فوایدالفواد از مجالس سبعه محتمل است و گشتارهای انگیزه ای وکیفی در فوایدالفواد مشاهده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که تاثیرپذیری فوایدالفواد از مجالس سبعه جنبه تقلیدی ندارد و با توجه به مشابهت ها، این اثر و احتمالا سایر ملفوظات برداشتی آزاد و غیر مستقیم از مجالس سبعه و سایر مجالس است.کلید واژه ها: مجالس سبعه، فوایدالفواد، ترامتنیت، ادبیات عرفانی. ژنت.

کلیدواژه ها:

مجالس سبعه ، فوایدالفواد ، ترامتنیت ، ادبیات عرفانی. ژنت