بررسی میزان ریزنشت باکتریایی در محل اتصال اباتمنت به فیکسچر ITI هنگام استفاده از اباتمنت های ITI، OIO, OSSTEt

مقدمه و هدف: یکی از شایع­ترین نگرانی­ها در زمینه استفاده از پروتزهای متکی بر ایمپلنت، ریزنشت باکتریایی در ناحیه اتصال فیکسچر و اباتمنت است. هدف این مطالعه، ارزیابی میزان ریزنشت باکتریایی در محل اتصال اباتمنت به فیکسچر ITI هنگام استفاده از اباتمنت­های DIO, OSSTEM, ITI است.  مواد و روش­ها: ۳۰ عدد فیکسچر ITI براساس نوع اباتمنت مورد استفاده به سه گروه تقسیم شدند. در گروه اول ۱۰ اباتمنت ITI، در گروه دوم ۱۰ اباتمنت DIO و در گروه سوم ۱۰ اباتمنت OSSTEM با طول و قطر مشابه به فیکسچر­ها متصل شدند؛ همچنین از هر گروه ۲ عدد فیکسچر و اباتمنت اضافه تهیه­شده، به دو زیر گروه تقسیم­شدند. در زیر گروه کنترل مثبت، فیکسچرها و اباتمنت­ها بدون اینکه به هم متصل شوند در محلول باکتریایی قرار­داده­شدند و در زیر گروه دوم نیز بدون اتصال در محلول نرمال سالین قرار­داده­شدند؛ همچنین نمونه­ها در سایر گروه­ها در ویال­های حاوی محیط کشت آغشته به باکتری استرپتوکوکوس فکالیس قرار­گرفته، سپس همه نمونه­ها به مدت پنج روز تحت انکوباسیون قرار­داده­شدند و پس از خارج­کردن از ویال­ها، تمامی اباتمنت­ها از فیکسچرها جدا­شده، به مدت ۳۰ ثانیه در محلول نرمال سالین ورتکس شدند؛ سپس ۱/۰ میلی­لیتر از محلول حاصل، در محیط کشت مخصوص باکتری استرپتوکوکوس فکالیس قرار­داده­شد و پس از دو روز انکوباسیون، تعداد کلونی­های موجود برای هر­یک از فیکسچرها و اباتمنت­ها شمارش شدند.    نتایج: میانگین تعداد کلونی­ها به­ترتیب برای اباتمنت و فیکسچر در گروه اول ۶/۱۳ و ۲۰، در گروه دوم ۹/۲۱ و ۹/۲۸،​ در گروه سوم ۲/۲۶ و ۹/۳۵، در گروه کنترل مثبت ۳/۱۵۲ و ۳/۱۷۸ و در گروه کنترل منفی ۰ (صفر)، شمارش­شد. اختلاف تعداد کلونی­ها میان گروه اول و دوم معنی­دار نبود ولی میزان ریزنشت میان گروه اول و سوم، تفاوتی معنی­دار را نشان­ می­داد.   نتیجه گیری:​ با توجه به نتایج مطالعه حاضر، تطابق اباتمنت­های DIO روی فیکسچرهای ITI قابل­قبول است؛ ولی این مسئله درباره اباتمنت­های OSSTEM صدق­نمی­کند و استفاده از این اباتمنت­ها روی فیکسچرهای ITI پیشنهاد­ نمی­شود.

کلیدواژه ها:

ریزنشت باکتریایی ، اباتمنت ، فیکسچر ، استرپتوکوکوس فکالیس