اثر هشت هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا بر تعادل اکسیدانی و آنتی اکسیدانی و شاخص های عملکرد حرکتی در افراد سالمند

زمینه و هدف: افزایش رادیکال­های آزاد و استرس اکسیداتیو از عواملی هستند که فرآیند پیری را تسریع می­کنند. هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر ظرفیت اکسیدانی و آنتی اکسیدانی و شاخص­های عملکرد حرکتی در افراد سالمندان  بود.  روش تحقیق: شرکت کنندگان تحقیق را  تعداد ۲۴ نفر از سالمندان شهرستان بندرعباس (میانگین سنی ۰۶/۵ ±۸۸/۷۱ سال) تشکیل می­دادند. آزمودنی­ها به صورت تصادفی به  دو گروه ۱۲ نفری شامل گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. سپس، آزمودنی های گروه تمرین به مدت هشت هفته، سه روز در هفته، به اجرای تمرین تناوبی در چهار نوبت سه دقیقه­ای با شدت ۸۵ تا ۹۵ درصد حداکثر ضربان قلب و سه نوبت سه دقیقه ای استراحت فعال با شدت ۶۵ تا ۷۵ درصد حداکثر ضربان قلب پرداختند. ۲۴ ساعت قبل از شروع تمرینات و ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، متغیرهای مورد بررسی با روش­های استاندارد مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معنی­داری ۰۵/۰p< استفاده شد. یافته ها: هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا باعث کاهش معنی دار وضعیت اکسیدانی تام سرمی از یک سو؛ و افزایش معنی­دار ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و سسترین-۲ سرمی از سوی دیگر شد همچنین،  هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا  توانست شاخص­های عملکردی سرعت حرکت، بلند شدن و رفتن و ظرفیت هوازی در افراد سالمند را بهبود ببخشد (به ترتیب با ۰۰۱/۰>p، ۰۰۱/۰>p). با این حال، این تمرینات بر زمان آزمون برخاستن از صندلی، تاثیر معنی­داری نداشت (۲۲/۰=p). نتیجه گیری: تمرینات تناوبی با شدت بالا در سالمندان با در نظر گرفتن ملاحظات تمرینی، به عنوان یک روش تمرینی سودمند قابل استفاده می باشد.

کلیدواژه ها:

وضعیت اکسیدانی تام ، ظرفیت تام آنتی اکسیدانی ، سسترئین-۲ ، سالمندی