طراحی اقامتگاه گردشگری با رویکرد پدیدار شناسی بر اساس پارامترهای ادراک حسی

پدیدارشناسی نه به عنوان یک مکتب هنری که در عصر حاضر وارد حوزه هنری شده است، بلکه به عنوان یک فلسفه، از اوایل قرن بیستم به طور جدی توسط فیلسوفان آن دوره، از جمله: هوسرل، هایدگر و دیگر پیشگامان این مکتب مطرح گردید و پس از آن در حوزه هنر به خصوص معماری توسط نظریه پردازانی چون: شولتز، پاالسما، هال و پرزگومز و دیگر نظریه پردازان این عرصه بسط و گسترش پیدا کرد. این مکتب مولفه هایی را در مورد حس مکان که دارای قابلیت بیشتری را در تاثیر پذیری فضاهای انسان ساخت میباشد که میتوان این مولفه ها مورد توجه قرار داد. هدف از تدوین این مقاله بررسی سیر تحول جنبش فلسفی پدیدارشناسی بر پایه تفکرات بزرگان این جنبش و تاثیرپذیری آن بر فضاهای انسان ساخت که در سه دهه اخیر بصورت بسیار جدی و پررنگ مورد بحث و گفتگو قرار گرفته است که در این راستا پرسش اصلی چنین به نظر می رسد که برای رسیدن به حس تجربه مکان (انسان-ساخت) آیا فرد باید با اصول اولیه شناخت شناسی و فلسفه شناخت آشنا باشد یا خیر، که برای دریافت این مسئله پژوهشی با روش تحقیق کیفی با رویکرد توصیفی و روش گردآوری اطالعات به شیوه بررسی متون انجام می گردد.

کلیدواژه ها:

پدیدارشناسی ، معماری ، اقامتگاه ، گردشگری ، ادراک حسی