بررسی بینامتنیت در اشعار عزالدین المناصره (با رویکرد مفهوم مقاومت)

ادبیات بسان آیینه است. بازتاب حوادث و وقایع عصر شاعر است. بینامتنیت از مهمترین نظریات ادبی وفلسفی قرن بیستم است که بر اساس آن، فهم هیچ متنی بدون اتکا به سایر متون و به تنهایی امکان پذیرنیست. متون کهن همواره منبع اقتباس برای شاعران بوده است ولی در شعر معاصر عرب انتشار بیشتریداشته است و هر یک از شاعران معاصر عرب، بر حسب وضعیت خود، آثارشان را به آن مزین ساخته اند.این پژوهش در نظر دارد با تکیه بر روش توصیفی_تحلیلی تاثیر بینامتنیت را با رویکرد مفهوم مقاومتدر اشعار عزالدین المناصره که از شاعران شهیر و معاصر عرب در عرصه ادبیات مقاومت فلسطین است،موردبررسی و پژوهش قرار دهد. شاعر عنایت خاصی به منابع قدیم داشته است به گونه ای که از نکات بااهمیت در آوازه های شاعر، بینامتنیت و ارتباط با متون قدیمی و کهن است طوری که دریافت مفاهیمشعری وی تنها از طریق فهم تناص در اشعار وی امکان پذیر است. شایسته ذکر است که بینامتنیت دراشعار المناصره در عرصه های متعددی صورت گرفته است که بینامتنیت تاریخی، فولکور، دینی و ادبی ازاین جمله است.

کلیدواژه ها:

بینامتنیت ، متون کهن ، شعر معاصر ، ادبیات مقاومت ، المناصره