بررسی ابعاد فلسفی- حکمی عشق کیهانی در خسرو و شیرین نظامی

یکی از نظریات مهم و بنیادین در فسلفه و حکمت یونانی و اسلامی، مسئله سریان و کشش و شوق تمام موجوداتبه مبدا هستی یا خیر محض هست. فلاسفه این کشش را عشق و این نوع عشق را عشق کیهانی می نامند. از نظرایشان عشق کیهانی ابعادی دوگانه دارد که شامل تجلی خداوند در موجودات و همگانی بودن عشق در موجوداتعالم است. فیلسوفان بزرگ یونان افلاطون و فلوطین و فیلسوفان مسلمان مانند ابن سینا، سهروردی، اخوان الصفا وعرفایی مانند احمد غزالی و عین القضاه که آبشخور این نگرش را از حکمت و فسلفه داشته اند این باور را در آثارخویش بیان داشته اند. نظامی در منظومه ی خسرو و شیرین این نظریه ی فلسفی را در شعر خویش بیان کرده وصورت زیباتر و خیال انگیزتری به آن داده است. از نظر او عشق همگانی ست و در تمام عالم و موجودات آنسریان دارد. نظامی والاترین مرتبه ی عشق کیهانی را عشق انسان به انسان و عشق انسان به خدا میداند.در اینمقاله ابعاد فلسفی این نظریه از منظر فلاسفه و نظامی بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

فلسفه ، حکمت ، عشق کیهانی ، نظامی ، خسرو و شیرین