ارزیابی سطح سرمی لپتین در بیماران مبتلا به پسوریازیس و ارتباط آن با شدت بیماری

سابقه و هدف: در حال حاضر ارتباط لپتین با بیماری پسوریازیس بحث برانگیز است. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی سطح سرمی لپتین در بیماران مبتلا به پسوریازیس و ارتباط آن با شدت بیماری است. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد- شاهدی، سطح سرمی لپتین در ۴۰ بیمار مبتلا به پسوریازیس و ۴۰ فرد سالم که ازنظر سن و جنس با بیماران همسان شده بودند به روش ساندویج الایزا اندازه گیری شد. شدت بیماری پسوریازیس با مقیاس PASI ارزیابی گردید و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS  نگارش ۱۶ تجزیه وتحلیل آماری شده است. یافته ها: از ۴۰ بیمار، ۳۵ نفر (۵/۸۷ %) مبتلا به پسوریازیس پلاکی، سه نفر مبتلا به (۵/۷ %)palmoplantar، یک نفر مبتلا به پسوریازیس اریترودرمیک و یک نفر دیگر به نوع پوسچولار مبتلا بودند. میانگین شدت بیماری بر اساس مقیاس PASI برابر ۲/۱۰ با دامنه ۸/۰ تا ۹/۳۹ بود. بیشترین محل درگیری به ترتیب عبارت بودند از درگیری ژنرالیزه (۵/۲۷ %)، اندام های فوقانی و تحتانی باهم (۲۰%) اندام تحتانی به تنهایی (۱۵%)، تنه و اندام تحتانی (۱۵%). میانگین سطح سرمی لپتین در گروه بیماران بیشتر از گروه کنترل بود (۳/۱۶ ± ۲/۱۹ نانوگرم بر میلی لیتر در برابر ۱/۱۶ ± ۵/۱۵) (۲۲۷/۰= P). ارتباط بین لپتین و شاخص توده بدنی در هر دو گروه مثبت و معنی دار بود. ارتباط معنی داری بین شدت و مدت بیماری با لپتین در گروه مورد یافت نشد. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که سطح سرمی لپتین در بیماران مبتلا به پسوریازیس مانند بیشتر مطالعات انجام شده بالاتر از افراد سالم است و در افراد چاق این تفاوت بیشتر از افراد با وزن نرمال است.

کلیدواژه ها:

Leptin ، Psoriasis ، Severity ، پسوریازیس ، شدت بیماری ، لپتین