شناخت و بررسی نقش روانشناسی محیطی در جهت کشف و رشد و جهت دار کردن استعداد کودکان

کودکان دردنیا امروز جایگاه خاصی دارند تا جایی که می توان جایگاه جهانی و آینده کشورها را بر اساس خصوصیات کودکانشان پیش بینی کرد.بنابراین کشف استعدادها در دوران کودکی و تمرکز بر روی آنها برای تربیت افراد متخصص یکی از روشهای نویین آموزشی در جوامع پیشرفته می باشد. استعدادیابی کودکان از سنین طفولیت این فرصت را به افراد می دهد تا از ایندا بر روی ظرفیتهای خدادادی خود کارکرده و در راستای تقویت و پرورش آن تلاش کتتد و در جوانی به جای کسب دانش مقدماتی در حوزه مربوطه یک متخصص تمام عیار شوند.این مهم علاوه بر تاثیر مستقیم بر آینده افراد موجب افزایش سطح کارایی نیروی کشور خواهد داشت.با توجه به سطح اهمیت و آینده نگری موضوع ایجاد بستر و مکان مناسب برای کشف و پرورش استعداد کودکان در دنیای امروز امری مهم و آینده ساز محسوب می شود و معماری به عنوان یک فن و هنر برای ایجاد فضا با استفاده از ابزار و امکانات خود به عنوان خلق کننده می تواند نقش بسزایی در پیشبرد این هدف داشته باشد. روش پژوهش حاضر از روش توصیفی- تحلیلی برای وضع موجود و از روش تحلیلی با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل انجام پذیرفته است. نتایج حاصله بر آن است که با در نظرگرفتن اصول طراحی و به کارگیری عناصر طبیعی در فضا،ایجاد فضایی ایمن،ایجاد پیچیدگی،ایجاد انعطاف پذیری و استفاده از جلوه های بصری میتوان در جهت رشد و ارتقای خلاقیت کودک با درنظر گرفتن ادراک حسی کودک از محیط گام برداشت .

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیط ، استعداد ، خلاقیت ، کودکان