اسطوره گرایی در آفرینش فضای داستانی «سوگ مغان» و «آذرستان» محمدعلی علومی

با فاصله گرفتن نقد ادبی در آغاز سده بیستم از تعریف سنتی خود و بازتعریف آن به مثابه قرائت نظریه مدار و روشمند متن برای راه بردن به دلالتهای ثانوی و ضمنی، مجال آن فراهم آمد که آثار ادبی از دیدگاههای گوناگون نوین مبتنی بر نظریه های عمدتا بینارشته ای و از جمله از دیدگاه اسطوره شناختی بازخوانی شوند در میان رویکردهای نقد ادبی این رویکرد پیوندی نیز با بافتار تمدنی و فرهنگی اقوام دارد و به این دلیل شایان قدردانستنی ویژه است محمد علی ،علومی داستان نویس معاصر کرمانی، زاده سال ۱۳۴۰ در شهر بم که جدا از فعالیتهای روزنامه نگاری و نیز تالیف آثار پژوهشی و گردآوریها، داستانهای متعددی نیز در سوابق کاری خود دارد از داستان نویسانی است که ضمن پایبندی به بومینویسی برخی آثارش قابلیت بازخوانی و واکاوی از نگرگاه اسطوره - شناختی را دارد در این جستار که به شیوه -توصیفی- تحلیلی و با هدف راه بردن به دلالتهای اسطوره ای داستانهای علومی فراهم آمده است دو اثر وی با نامهای سوگ مغان و آذرستان بررسی شده و نشان داده شده است که علاوه بر تقلید از بوف کور صادق هدایت نویسنده چگونه و برای چه به آینگی نمودن اسطوره و تاریخ در این دو داستان دست یازیده و این کار در پیوند با تاریخ منطقه ای و بومی ،نویسنده، رونوشت چه منطقی بوده است.

کلیدواژه ها:

نقد اسطوره گرا ، بوف کورگرایی ، تسلسل دهاکی ، سوگ مغان ، آذرستان.