تاثیر نوع و غلظت مویان بر کارایی علف کش اختصاصی چغندرقند (بتانال پروگرس ا.اف.)

در آزمایشی، تاثیر افزودن شش غلظت (صفر، ۱/۰، ۱۵/۰، ۲/۰، ۳/۰ و ۴/۰ درصدحجمی) از سه نوع مویان (غیریونی سیتووت، کاتیونی فریگیت و آنیونی دی­اکتیل) به محلول­های پاشش حاوی شش دز (صفر، ۳۷۵/۵۱، ۷۵/۱۰۲، ۵/۲۰۵، ۴۱۱، ۸۲۲ گرم ماده موثره در هکتار) از فن مدیفام + دسمدیفام + اتوفومیسیت (بتانال پروگرس ا.اف.) علیه دم­روباهی سبز بررسی شد. هم چنین، ویژگی­های فیزیکی محلول­های پاشش مزبور و قطرک ۵ میکرولیتری از آنها روی سطح برگ این گیاه بررسی شد تا مکانیسم عمل مویان­ها مشخص شود. غلظت میسل بحرانی مویان­های سیتووت، فریگیت و دی­اکتیل به ترتیب در مقادیر ۲/۰، ۲/۰ و ۱/۰ درصدحجمی با کشش سطحی برابر ۵/۳۱، ۱/۳۸ و ۵/۳۲ میلی­نیون بر متر تشخیص داده شد. افزودن مویان­ها به محلول پاشش سبب کاهش زاویه تماس قطرک با سطح برگ، افزایش مساحت خیس شده برگ با قطرک، کاهش مدت زمان تبخیر قطرک از سطح برگ، کاهش اندازه قطرات پاشش، افزایش مساحت خیس شده کاغذحساس به رطوبت با محلول پاشش و افزایش کارایی علف­کش علیه دم­روباهی سبز شد که تماما وابسته به غلظت مویان­ها بود. عملکرد مویان­ها به صورت دی­اکتیل > سیتووت > فریگیت رتبه­بندی شد. غلظت­های بالاتر از ۲/۰ و ۱۵/۰ درصدحجمی از مویان­های سیتووت و دی­اکتیل تاثیری در بهبود کارایی علف­کش نداشت؛ لذا، نتیجه کاربرد غلظت­های بالاتر فقط تحمیل هزینه مویان اضافی است. در مورد مویان فریگیت، غلظت­های بالاتر از ۱۵/۰ درصدحجمی سبب کاهش کارایی علف­کش شد؛ لذا، نتیجه کاربرد غلظت­های بالاتر نه تنها اتلاف هزینه مویان اضافی، بلکه هزینه خسارت علف­های هرز به عملکرد چغندرقند به واسطه کاهش کارایی علف­کش نیز هست.

کلیدواژه ها:

چغندرقند ، زمان تبخیر قطرک ، زاویه تماس قطرک ، سطح تماس قطرک ، کشش سطحی