رابطه بین یادگیری مشارکتی ومهارت های اجتماعی با احساس خودکارآمدی در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر بجنورد

یکی از مشکلات نظامهای آموزشی هر کشور پایین بودن خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان است . هدف از مقاله پیش رو تببین رابطه بین یادگیری مشارکتی و مهارت های اجتماعی با احساس خودکارآمدی در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر بجنورد می باشد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف ، کاربردی و از نظر روش ، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانش آموزان مقاطع ابتدایی شهر بجنورد در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ می باشد( حدود ۳۲۵۸ نفر). برای انتخاب حجم نمونه به صورت تصادفی طبقه ای و با استفاده از فرمول کوکرال تعداد ۳۴۴ نفر از دانش آموزان در نظر گرفتیم . ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه مهارتهای اجتماعی ماتسون (۱۹۸۳) و پرسشنامه استاندارد یادگیری مشارکتی استیفان و همکاران (۲۰۰۷) در نظر گرفته شد روایی پرسشنامه ها توسط صاحب نظران تایید شد و پایایی پرسشنامه با توجه محاسبه ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب برابر ۸۵/۰و ۸۴/۰ به دست آمد. نتایج بدست آمده نشان داد که بین یادگیری مشارکتی و مهارتهای اجتماعی با خودکارآمدی رابطه مستقیم (۰< ضریب همبستگی ) و معناداری وجود دارد(۰۵/۰< سطح معناداری). همچنین بین ابعاد یادگیری مشارکتی با خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان و بین ابعادمهارتهای اجتماعی با خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان رابطه معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، یادگیری مشارکتی ، مهارت های اجتماعی ، احساس خودکارآمدی ، دانش آموزان .