بررسی رابطه بین سطح اعتماد به نفس دانش آموزان و عملکرد تحصیلی آنها

این مرور روایتی به بررسی ادبیات موجود در مورد رابطه بین سطح اعتماد به نفس دانش آموزان و عملکرد تحصیلی آنها می پردازد. هدف این بررسی با ترکیب و تجزیه و تحلیل مطالعات مربوطه، ارائه درک جامعی از چگونگی تاثیر اعتماد به نفس بر پیشرفت تحصیلی و شناسایی عوامل زمینه ای است که به این رابطه کمک می کنند. این مطالعه با تعریف اعتماد به نفس و اهمیت آن در زمینه آموزشی آغاز می شود. چارچوب های نظری را بررسی می کند که ارتباط بین اعتماد به نفس و عملکرد تحصیلی را توضیح می دهد، مانند نظریه خودکارآمدی بندورا و دیدگاه شناختی اجتماعی. علاوه بر این، این مطالعه نقش اعتماد به نفس را در حوزه های مختلف عملکرد تحصیلی، از جمله نمرات آزمون استاندارد، مشارکت در کلاس و موفقیت کلی تحصیلی بررسی می کند. از طریق جستجو و تجزیه و تحلیل جامع مطالعات تجربی، این بررسی شواهد تجربی را نشان می دهد که از همبستگی مثبت بین اعتماد به نفس و عملکرد تحصیلی حمایت می کنند. عوامل موثر بر اعتماد به نفس، مانند حمایت والدین، روابط معلم و دانش آموز، بازخورد تحصیلی و تجربیات شخصی را شناسایی می کند. علاوه بر این، این بررسی میانجی ها و تعدیل کنندگان بالقوه رابطه اعتماد به نفس-عملکرد تحصیلی، مانند راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و عوامل فرهنگی را بررسی می کند. یافته های این مرور روایتی، مفاهیم آموزشی درک و تقویت اعتماد به نفس در دانش آموزان را روشن می کند. بر اهمیت ایجاد محیط های یادگیری حمایتی که اعتماد به نفس را ارتقا می دهد و فرصت هایی را برای دانش آموزان فراهم می کند تا تجربیات تسلط و بازخورد مثبت را توسعه دهند، تاکید می کند. علاوه بر این، نشان می دهد که مداخلاتی با هدف افزایش اعتماد به نفس ممکن است بر انگیزه، باورهای خودکارآمدی و عملکرد کلی تحصیلی دانش آموزان تاثیر مثبت بگذارد.

کلیدواژه ها:

اعتماد به نفس ، عملکرد تحصیلی ، خودکارآمدی ، زمینه آموزشی