اثربخشی واقعیت درمانی بر رضایت زناشویی زوجین متقاضی طلاق

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی واقعیت درمانی بر رضایت زناشویی زوجین متقاضی طلاق بوده است. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای شهر ساری در سال ۱۴۰۲ بودند. روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری در دسترس و حجم نمونه ۲۸نفر(۱۴ نفر گروه آزمایش و گروه ۱۴ نفر گروه گواه) انتخاب شد. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه رضایت زناشویی مورد استفاده قرارگرفت. و سپس آزمودنی های گروه آزمایش، به مدت ۸ جلسه تحت مداخله با رویکرد مبتنی بر واقعیت درمانی گلاسر قرار گرفتند. طی این مدت، مداخله ای بر روی گروه کنترل صورت نگرفت. پس از پایان مداخله، از هر دو گروه، مجددا مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین نمرات رضایت زناشویی گروه آزمایش در پس آزمون نسبت به میانگین گروه کنترل، معنی دار بوده است. بنابراین واقعیت درمانی بر رضایت زناشویی زوجین متقاضی طلاق تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

واقعیت درمانی ، رضایت زناشویی ، زوجین متقاضی طلاق.