مقایسه ناگویی هیجانی و استقامت ذهنی در مادران کودکان مبتلا به اختلال یادگیری و مادران کودکان عادی

هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه ناگویی هیجانی و استقامت در مادران کودکان دارای اختلال یادگیری و مادران کودکان عادی شهر خورموج بود. پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نوع علی - مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی مادران دانش آموزان دختر دارای اختلال یادگیری ۷ تا ۱۳ ساله مراجعه کننده به مراکز ناتوانی درمانی به تعداد ۱۲۰ نفر و مادران دانش آموزان عادی ۷ تا ۱۳ ساله شهر خورموج در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۴۰۲ بود. برای تعیین حجم نمونه مادران دانش آموزان دختر دارای اختلال یادگیری با استفاده از جدول مورگان تعداد ۹۲ نفر به عنوان حجم نمونه برآورد گردید که این افراد با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. جهت ایجاد همسانی در تعداد مادران کودکان دارای اختلال یادگیری و مادران کودکان عادی از بین مادران دانش آموزان عادی نیز تعداد ۹۲ نفر به عنوان حجم نمونه برآورد گردیدند، این افراد نیز با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های ناگویی هیجانی تورنتو و استقامت ذهنی کلاف و همکاران استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای t گروه های مستقل و تحلیل واریانس چند متغییره (مانوا) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد، بین ناگویی هیجانی و ابعاد آن (دشواری در شناسایی احساسات، دشواری در توصیف احساسات و تفکر عینی) در مادران کودکان عادی و مادران کودکان دارای اختلال یادگیری تفاوت معناداری وجود دارد، میزان ناگویی هیجانی در مادران کودکان دارای اختلال یادگیری بیشتر از مادران کودکان عادی میباشد. بین استقامت ذهنی و ابعاد (چالش، تعهد، اعتماد) در مادران کودکان عادی و مادران کودکان دارای اختلال یادگیری تفاوت معناداری وجود دارد، میزان استقامت ذهنی در مادران کودکان عادی بیشتر از مادران کودکان دارای اختلال یادگیری میباشد.

کلیدواژه ها:

ناگویی هیجانی ، استقامت ذهنی ، اختلال یادگیری.