تاریخچه روانشناسی تربیتی در ایران

روانشناسی تربیتی (انگلیسی : (educational psychology یکی از شاخه های روانشناسی است که به تحقیق در مسائل یادگیری و آموزش می پردازد.روانشناسان تربیتی در مسائل یادگیری و آموزش تخصص دیده اند و ممکن است به کار در مدارس بپردازند ولی اغلب در استخدام دانشکدههای تربیت معلم هستند و به تحقیق درباره شیوههای آموزش دادن به بچه ها و تربیت معلمان می پردازند.در آمریکا ویلیام جیمز و جان دیویی به شدت روی تحلیلهای علمی وکاربردی روانشناسی تاکیدکردند.در اواخر قرن نوزدهم مک کین کتل (۱۹۴۴) مقیاس رشد روانی -حرکتی راتهیه کرد وروانشناسانی از قبیل ثورندایک مطالعاتی به روش آزمایش وخطا انجام دادند ولذاشیوه تجربی یا آزمایشی به سرعت در مواردی از قبیل هوش،استعداد،پیشرفت رایج شد و به عنوان ابزار های ارزشیابی در روانشناسی تربیتی به کار گرفته شد. در ااوایل قرن نوزدهم ،وی بی کنون و جان بی واتسون ،پاولف ،ورتایمر،کافا و کهلردر زمینه های مختلف تحقیق و بررسی انجام دادند و همگی در شکل گیری و رشد روانشناسی تربیتی تاثیر بسزایی داشتند.

کلیدواژه ها:

روانشناسی تربیتی ، ایران ، تاریخچه ، تربیت ، آموزش و پرورش ، آموزشگاه