بررسی نقش رسانه در هویت یابی فرزندان این سرزمین

قدمت یک کشور به اندازهی قدمت فرهنگ و پیشینه ی تاریخی و تمدنی آن است . ماندگاری یک فرهنگ نیز به طور مستقیم به انتقال سینه به سینه مولفه های آن بستگی دارد. پایه و بنای یک فرهنگ ، اسطورهها، الگوها، نمادها و اسوههایی هستند که رفتار، کردار و اعمال شاخصی داشته اند و باعث پویایی ، رشد و پیشرفت آن جامعه بوده اند؛ الگوهایی که خود در درون آن فرهنگ پرورانده شده اند. وقتی فردی فرهنگی را می پذیرد، یعنی تمام مشخصه های آن را درونی می سازد و رفتاری که خروجی آن است کاملا با باورها، اعتقادات و نگرشهای آن فرهنگ پذیرفته شده مطابقت دارد. در نتیجه ، انتظار می رود سیاست گذاران و فعالان رسانه ای حوزه ی کودک، ویژگی های افرادی نظیر سلمان فارسی ، پوریای ولی ، آرش، فریدون، رستم و… را برای کودک ایرانی به تصویر کشند تا خلق وخوی این کودک در چارچوب فرهنگ اسلامی و ملی پرورش یابد.حتی این موضوع قابل اهمیت است که ساخت شخصیت های خیالی بدون وجود خارجی نیز باید در داخل همان فرهنگی صورت گیرد که کودک متعلق به آن است . این ساختن هیچ منافاتی با حقیقت ندارد، زیرا شخصیت خیالی با کنار هم قرار دادن خصلت های نیک یک فرهنگ ، به مرحله ی خلق می رسد. به نظر می آید جای خالی اسطورههای ایرانی ، در جامعه ی امروزی مشهود است و هر ایرانی آن را احساس می کند؛ تا جایی که کودک ایرانی مرد عنکبوتی را بهتر از پوریای ولی و بتمن را بهتر از رستم می شناسد. این شاید زنگ خطری است برای فرهنگی غنی که اسطورههایش را امروزی نکرده و در زمانهای پیشین جا گذاشته است .از هنگامی که رادیو و به خصوص تلویزیون در ایران جایگاه ویژهای در بین مردم یافتند و اصطلاح »وسایل ارتباط جمعی « همگانی شد، »فرهنگ انبوه« نیز متولد شد که حاکی از ارتباط رسانه ها با عموم جامعه است (ستاری ، ۱۳۸۵، ص ۶۹). ظهور صنعت و فناوری های ارتباطی ، تاثیرات فرهنگی عمیقی بر جامعه داشته است . وسایل ارتباط جمعی ، نقش انتقال فرهنگ به جریان زندگی مردم را دارد.

کلیدواژه ها:

هویت ، فرزندان ایران ، رسانه