نقش خانواده در تربیت دینی اسلامی فرزندان

تحقق هدف آفرینش انسان تنها در پرتوی تعلیم و تربیت میسر است ؛ بدین منظور، خداوند متعال انسان را به نیروی عقل و ابزار معرفت تجهیز کرد و پیامبرانی را با برهانهای روشن و احکام و قوانین متین برانگیخت ، و رسالت سنگین تعلیم و تربیت انسان را به آنان سپرد. از این رو، تعلیم و تربیت مهمترین بخش آموزه ها و معارف ادیان آسمانی و بویژه اسلام را شامل می شود. دین به نگرش فلسفی فرد به تعلیم و تربیت ، و به دنبال آن اهداف تربیتی جهت می دهد و فرهنگ دینی حاکم بر انسان در همه شوون زندگی او ریشه می دواند. تربیت دینی نشان دهنده راه و روشی است که در انتها به هدف زندگی منجر می گردد. تعلیم و تربیت از دیرباز و طی قرون و اعصار همواره مورد توجه عالمان، اندیشمندان و فیلسوفان بوده، و بدین سان توانسته است افکار و اندیشه های بزرگ را بسوی خویش فراخواند. با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و تاسیس حکومتی دینی براساس آموزه های قرآنی ، ضرورت تغییری بنیاین در تمام نظامهای اجتماعی ، سیاسی اقتصای و فرهنگی بویژه در تعلیم و تربیت کشور احساس می شد. این ضرورت هم به لحاظ ماهیت فرهنگی و معنوی انقلاب، و هم به لحاظ تاثیرپذیری سایر نظامات از نظام تربیتی بود؛ این در حالی بود که آموزش و پرورش بجا مانده از دوران قاجار و پهلوی ، تقلیدی از نظام تعلیم و تربیت کشورهای غربی بود که با اعتقادات و فرهنگ اصیل مردم مسلمان هماهنگی نداشت ؛ زیرا نظام تربیتی غرب براساس نوعی جهان بینی و فلسفه خاص شکل گرفته است و نمی تواند با اصول و مبانی جامعه اسلامی هماهنگی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تعلیم -تربیت دینی ، فرزندان ، خانواده