رابطه سبکهای مقابله با اضطراب کرونا با خودکارآمدی فردی و جمعی معلمان مدارس ابتدایی شهرتهران

پژوهش حاضر با هدف رابطه بین سبک های مقابله با اضطراب کرونا با خودکارآمدی فردی و جمعی معلمان مدارس ابتدایی شهر تهران انجام گرفت . پژوهش حاضر از نوع همبستگی است . جامعه آماری پژوهش شامل معلمان مدارس ابتدایی شهر تهران بود. حجم نمونه با روش نمونه گیری تصادفی ساده ۳۷۱ نفر را شامل میشد و از پرسشنامه های سبک مقابله با اضطراب کرونا، پرسشنامه خودکارآمدی شخصی معلم که توسط شان- موران و ولفلک هوی (۲۰۰۱) و پرسشنامه خودکارآمدی جمعی معلم توسط شان- موران و بار (۲۰۰۴) تهیه و توزیع شد. برای آزمون بین متغیرهای تحقیق از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون استفاده شد. در این پژوهش ۷/۲ درصد افراد معادل با ۱۰ نفر بین ۲۰ تا ۳۰ سال بوده و ۱/۳۶ درصد افراد (۱۳۴ نفر) بین ۴۱ تا ۵۰ سال و ۷/۳۷ درصد افراد بین ۳۱ تا ۴۰ سال قرار دارند. همچنین تعداد ۸۷ پاسخ دهنده که ۵/۲۳ درصد افراد را تشکیل می دهند بیشتر از ۵۰ سال دارند. نتایح فرضیه های این پژوهش نشان داد که بین سبک های مقابله با اضطراب کرونا با خودکارآمدی فردی و جمعی معلمان مدارس ابتدایی شهر تهران رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

سبک های مقابله با اضطراب کرونا ، خودکارآمدی فردی ، خودکارآمدی جمعی ، شهر تهران