بررسی رابطه بین فضای آموزشی مدرسه با میزان یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

اهمیت دادن به فضاهای آموزشی و رعایت اصول و استانداردهای مربوط به آن در طراحی این مراکز منجر به خلق محیطی متناسب با خواسته های روانی دانش آموزان و در نتیجه جامعه می گردد. ریشه علاقه هر دانش آموز به آموختن در مدرسه و قرار گرفتن در محیط آموزشی شکل می گیرد و در صورت ناهماهنگ بودن محیط با انتظارات فرد حس دافعه و عدم علاقه به یادگیری در فراگیر شکل می گیرد. شکل و چیدمان کلاسها، رنگ ، نور، تهویه ، امکانات آموزشی ، دکوراسیون داخلی و همه در آموزش پذیری و ایجاد علاقه و رغبت و یادگیری و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان موثر است . لذا پژوهش حاضر با هدف، بررسی رابطه بین فضای آموزشی مدرسه و یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت . با توجه به ماهیت این پژوهش ، از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر سنندج تشکیل داد. که ۱۰۰ نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش ، برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته کیفیت فضای آموزشی و پرسشنامه محقق ساخته میزان یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان استفاده شد. و پایایی آن از طریق از طریق آلفای کرونباخ محاسبه شد به ترتیب ۷۰/۰ و ۷۶/۰ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از اساتید و متخصصان تایید گردید. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری از شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (کولموگرف اسمیرونوف، ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. نتایج نشان داد، میزان ضریب همبستگی پیرسون فضای آموزشی مدرسه با میزان یادگیری و پیشرفت تحصیلی (۷۵۴/۰(r = مقدار قوی و مثبت و دارای جهت مستقیم می باشد، یعنی با (بهبود) میزان فضای آموزشی مدرسه و میزان یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان افزایش می یابد و بلعکس .

کلیدواژه ها:

فضای مدرسه ، یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان ، مدرسه .