بررسی جاذبه های اکوتوریسمی و راهکارهای توسعه پایدار آن در منطقه بیابانی یزد

اکوتوریسم نگرشی نوین در صنعت جهانگردی است . چشماندازها و مناظر زیبای طبیعت از جاذبه های توریست پذیر این نوع از جهانگردی است که در طول دهههای گذشته به سرعت گسترش یافته است و این صنعت یک فرصت اقتصادی و بزرگ ترین صادرات جهان است . این شکل از گردشگری فعالیت های فراغتی انسان را عمدتاً در طبیعت امکان پذیر می سازد و موجب افزایش و قدردانی عمیق تر آنان از طبیعت می شود که در نهایت حس حفاظت و حراست از محیط های طبیعی را در آنان برمی انگیزد .با وجود اینکه اکوتوریسم بالقوه می تواند اثرات مثبت محیط زیستی و اجتماعی داشته باشد، در صورت انجام نادرست وبدون برنامه ریزی دقیق و توجه به قابلیت های بوم شناختی، محلی، فرهنگی و اجتماعی، به اندازهی توریسم انبوه زیان آور خواهد بود. از جمله مهمترین جاذبه های طبیعی، مناطق کویری و بیابانی هستند که حدود 08 درصد ازمساحت کشور را به خود اختصاص داده اند . وجود چنین وسعتی از نواحی خشک، لزوم توجه به پتانسیل های مناطق مذکور را در زمینه صنعت اکوتورسیم ، به ویژه در استان یزد که در مرکز ایران قرار گرفته است و از تنوع زیستی و منابع گردشگری طبیعی بالایی برخوردار است، ضروری میسازد. بنابراین در این تحقیق سعی شده است تا با معرفی جاذبه های اکوتوریسمی در استان یزد، راهبردهایی همسو با توسعه پایدار گردشگری در این مناطق ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، تنوع زیستی ، توریسم ، توسعه پایدار ، یزد