اقدام پژوهی : چگونه توانستیم وابستگی فاطمه ، دانش آموز کلاس اول را از خانواده بهبود بخشیم ؟

اغلب کودکان با ورود به مدرسه و کلاس اول و یا حتی پیش دبستانی احساس اضطراب و ترس جدایی از خانواده و علی الخصوص جدایی از مادران را تجربه خواهند کرد که این احساس از وابستگی عاطفی نشات می گیرد. وابستگی عاطفی یک حالت روانشناختی است که در روابط رخ می دهدو افراد تحمل تنهایی و دوری از فرد مورد نظر خود را ندارند. این وابستگی عاطفی احساسی است که اگر درمان نشود کم کم اضطراب و ترس جدایی ، کمبود اعتماد به نفس و افسردگی را به دنبال خواهد داشت و چون این مشکلات با ورود به مدرسه و کلاس اول به وجود آمده است به احتمال زیاد افت تحصیلی را به ارمغان خواهد آورد. برای اینکه وابستگی عاطفی زیاد نشود باید از همان کودکی استقلال و مسئولیت پذیری در قبال کارهای شخصی با نظارت اولیا در کودکان نهادینه شود. از ماه ها قبل از ورود به مدرسه و کلاس اول آموزش و آمادگی های لازم را به آنان داده شود. آنان را ساعاتی نه چندان زیاد در میان همسالان خود در غیاب والدین یا حضور آنان قرار داد تا به این اوضاع عادت کنند.هدف از پژوهش فعلی ما بررسی راه های کاهش وابستگی ، اضطراب و ترس از جدایی فاطمه از خانواده می باشد که برای رفع این مشکل ابتدا در قالب گردآوری شواهد ۱ با بهره گیری از روش مشاهده ، مصاحبه ، بررسی اسناد و مدارک و استفاده از نظرات صاحب نظران اطلاعات مورد نیاز را بدست آوردیم و سپس بعد از مشورت با همکاران راهکارهای لازم را در خانواده ، کلاس و مدرسه اجرا نمودیم و در نهایت بعد از گردآوری اطلاعات در مرحله دوم متوجه شدیم که وابستگی و اضطراب فاطمه کاهش زیادی پیدا کرده و این نتیجه ی خوب به طور غیر مستقیم نتایج خوب زیادی را در برداشت . امیدوارم که سایر همکاران هم بتوانند از راهکار هایی که ما انتخاب کردیم استفاده لازم را ببرند و گامی موثر در پیشرفت کودکان سرزمینمان بردارند.

کلیدواژه ها:

وابستگی عاطفی ، اضطراب ، ترس از جدایی ، کلاس اول